دانستنی های پزشکی و سلامت
دانستنی های پزشکی و سلامت

دانستنی های پزشکی و سلامت

مصرف آجیل برای تضمین سلامت قلب

مصرف آجیل برای تضمین سلامت قلب

خوردن مغزها به‌عنوان بخشی از رژیم غذایی برای حفظ سلامت قلب شما مفید بوده و حاوی اسیدهای چرب غیراشباع و سایر مواد مغذی مفید هستند. مزیت این مواد غذایی (البته صرف‌نظر از گرانی) نگهداری آسان و طولانی‌مدت و در دسترس بودن آن‌ها است.

مشکل اساسی مغزها بالا بودن میزان کالری آن‌ها است؛ بنابراین لازم است میزان مصرف آن‌ها را تا حد امکان کنترل کنید. مصرف مغزها بجای تنقلات غیرسالم به ‌سلامت قلب شما کمک خواهد نمود.

یکی از مهم‌ترین مزیت‌های مغزها کاهش سطح «کلسترول غیرمفید» خون (LDL) است. کلسترول LDL یکی از اصلی‌ترین عوامل گرفتگی عروق قلبی محسوب می‌شود. خوردن مغزها احتمال گرفتگی عروق خونی را به‌طور حتم کاهش خواهد داد. خوردن مغزها خطر ابتلا به لخته‌های خونی و حملات قلبی را کاهش می‌دهد. همچنین این مواد کیفیت رگ‌های خونی را ارتقا می‌دهند.

ترکیبات مفید مغزها شامل چه موادی هستند؟

  • چربی‌های غیراشباع: چربی‌های مناسب موجود در مغزها، چه از نوع اشباع شده‌ی تک‌مولکولی و چه از نوع اشباع شده‌ی چند مولکولی باعث کاهش کلسترول غیرمفید خون می‌شوند. علت ایجاد چنین اثری هنوز ناشناخته است.
  • اسیدهای چرب امگا۳: اسیدهای چرب امگا۳ در بسیاری از انواع ماهیان وجود دارند اما مغزها نیز مملو از اسیدهای چرب امگا۳ هستند. امگا۳ یکی از انواع مطلوب اسیدهای چرب است که با پیشگیری از بی‌نظمی در ضربان قلب از حملات قلبی بعدی جلوگیری می‌کند.
  • فیبر: تمامی مغزها حاوی فیبر هستند که برای کاهش سطح کلسترول مفید هستند. از آنجا که فیبرها احساس سیری را در افراد ایجاد می‌کنند، بنابراین اشتهای آن‌ها به همان نسبت کاهش خواهد یافت. فیبر در پیشگیری از دیابت نوع۲ نیز مؤثر است.
  • ویتامین E: ویتامین E از ایجاد پلاک خونی جلوگیری می‌کند. تجمع پلاک‌های خونی باعث گرفتگی عروق می‌شود. افزایش پلاک‌های خونی باعث درد سینه، بیماری‌های قلبی عروقی و نهایتاً حملات قلبی می‌شود.
  • استرول طبیعی: برخی مغزها حاوی استرول طبیعی هستند. این ماده برای کاهش میزان کلسترول مفید است. استرول‌های گیاهی در بسیاری از موارد به مارگارین یا آب‌پرتقال اضافه شده تا کیفیت غذایی آن‌ها را افزایش دهند. با این وجود استرول‌ها به‌صورت طبیعی در برخی مغزها یافت می‌شوند.
  • ال آرژینین: ال آرژینین سلامت رگ‌ها را افزایش می‌دهد. این ماده کیفیت دیواره‌ی رگ‌ها را ارتقاء داده و با افزایش انعطاف‌پذیری از تشکیل لخته‌های خونی جلوگیری می‌کند. این ماده نیز در مغزها یافت می‌شود.

مصرف اجیل

مصرف چه مقدار از مغزها مناسب است؟

تقریباً تا ۸۰% مغزها چربی هستند. هر چند بخش عمده‌ای از این چربی از نوع چربی‌های سالم است، اما باز هم انرژی زیادی را به مصرف کننده انتقال می‌دهند. از همین رو، لازم است در مصرف این غذاها دقت نمایید. در حالت ایده‌آل مغزها به‌عنوان جایگزین گوشت، تخم‌مرغ و فرآورده‌های لبنی (منابع چربی اشباع شده) قابل استفاده هستند.

سعی کنید به‌جای مصرف چربی‌های اشباع شده از حجم کمی از مغزها یا یک یا دو قاشق غذاخوری روغن آن‌ها استفاده کنید. بر اساس توصیه‌ی سازمان قلب آمریکا بهتر است ۴ بار در هفته از مغزهای بدون نمک استفاده کنید. مغزهای خام یا بوداده شده به مراتب سالم‌تر از مغزهای سرخ شده در روغن است.

منظور از هر وعده، مصرف ۱٫۵ اونس آجیل یا ۲ قاشق غذاخوری کره‌ی این فرآورده‌های غذایی است. هدف از این عمل، تضمین سلامت قلب است؛ بنابراین باید به‌موازات مصرف مغزها، میزان مصرف چربی‌های اشباع موجود در گوشت و لبنیات را نیز کاهش دهید.

آیا نوع مغزهای مصرفی مهم است؟

نوع مغزهای مصرفی چندان مهم نیست. اکثر مغزها از درجه‌ی کیفیتی بسیار بالایی برخوردار هستند. با این وجود، برخی از آن‌ها بیش از بقیه برای سلامت قلب مفید هستند. برای مثال، گردو حاوی درصد بالایی از اسیدهای چرب امگا۳ است.

بادام درختی، ماکادمی، فندق، گردوی آمریکایی و سایر مغزها نیز از کیفیت غذایی بسیار بالایی برخوردار هستند. همچنین بادام‌زمینی که در عمل یک دانه‌ی مغزدار نبوده بلکه همچون لوبیا یکی از انواع غلات تلقی می‌شود، نیز به‌شدت برای قلب مفید است.

به یاد داشته باشید که فرآورده‌های غذایی که از ترکیب مغزها با شکلات، شکر و نمک تهیه می‌شوند به هیچ وجه تضمین کننده سلامت قلبی شما نیستند.

در اینجا اطلاعات تغذیه‌ای مرتبط با مغزها را ارائه می‌دهیم. این مقادیر برای یک اونس (۲۸٫۴ گرم) دانه‌ی مغز دار غیر نمکی معتبر هستند:

روغن مغزها چطور؟ آیا این روغن‌ها نیز سالم هستند؟

روغن مغزها نیز یکی از باکیفیت‌ترین منابع غذایی محسوب می‌شوند؛ اما فیبر موجود در مغزها در روغن آن‌ها یافت نمی‌شود. روغن گردو دارای بالاترین درصد امگا۳ است.

سعی کنید از روغن‌های طبیعی در تهیه‌ی سالاد یا پخت و پز خانگی استفاده کنید. در هنگام آشپزی به یاد داشته باشید که واکنش روغن مغزها نسبت به حرارت در مقایسه با واکنش روغن‌های گیاهی متفاوت هستند.

حرارت‌دهی بیش از حد به روغن مغزها باعث تلخ شدن آن‌ها می‌شود. سعی کنید در استفاده از این روغن‌ها افراط و تفریط به خرج ندهید چرا که غنی از کالری و چربی هستند.

 

منبع: چطورپدیا

خواص ویتامین E و تأثیر آن در سلامتی

خواص ویتامین E و تأثیر آن در سلامتی

ویتامین E همچنین دارای خواص آنتی‌اکسیدانی است. آنتی‌اکسیدان‌ها موادی هستند که می‌توانند از سلول‌های شما در برابر اثرات رادیکال‌های آزاد محافظت کنند. رادیکال‌های آزاد مولکول‌هایی هستند که در زمان تجزیه غذا در بدن و یا در هنگامی که بدن در معرض دود دخانیات قرار می‌گیرد، ایجاد می‌شوند. رادیکال‌های آزاد ممکن است باعث ایجاد بیماری‌های قلبی، سرطان و سایر بیماری‌ها شوند. اگر ویتامین E را به منظور خواص آنتی‌اکسیدانی آن مصرف می‌کنید، به خاطر داشته باشید که مکمل‌ها به اندازه‌ی آنتی‌اکسیدان‌های طبیعی اثرگذار نخواهند بود.

ویتامین E

برخی مواد غذایی سرشار از ویتامین E روغن کانولا، روغن‌زیتون، مارگارین، بادام‌ درختی و زمینی هستند. لبنیات، غلات سبز و غلاف‌دار مملو از ویتامین E هستند. مکمل‌های دارویی ویتامین E نیز به شکل قطره‌ی خوراکی یا کپسول در دسترس می‌باشند.

کمبود ویتامین E می‌تواند موجب دردهای عصبی شود. مقدار روزانه ویتامین E برای بزرگ‌سالان ۱۵ میلی‌گرم در روز است.

دستاوردهای تحلیلی

تحقیقات قبلی در رابطه با ویتامین E کارکردهای مختلف این ماده را نشان می‌دهند:

آلزایمر: بررسی‌ها نشان داده است که مصرف مقدار بالایی از ویتامین E می‌تواند از ابتلا به آلزایمر جلوگیری نماید. مطالعات زیادی در تأیید این نتیجه‌گیری در دسترس است. مکمل‌های ویتامین E تأثیر چندانی بر روی پیشگیری از اختلالات ذهنی و ابتلا به آلزایمر نخواهند داشت.

مشکلات کبدی: مطالعات نشان داده‌اند که مصرف ویتامین E می‌تواند عوارض کبد چرب در افراد غیرالکلی را کاهش دهد. از سوی دیگر دسته‌ای دیگر از مطالعات نشان داده است که مصرف روزانه‌ی ویتامین E طی دو سال متوالی به شکل‌گیری مقاومت در برابر انسولین در بیماران می‌انجامد.

فشارخون بارداری: مصرف ویتامین E لزوماً از ابتلا به این عارضه جلوگیری نمی‌کند.

سرطان پروستات: بررسی‌ها نشان داده است که مصرف مکمل‌های ویتامین E و سلنیوم از سرطان پروستات پیشگیری نمی‌کنند. همچنین این نگرانی وجود دارد که مصرف بیش از حد ویتامین E احتمال ابتلا به سرطان پروستات را افزایش دهد.

هشدار مصرف ویتامین E

اکثر افراد در رژیم غذایی روزانه خود مقدار کافی از ویتامین E را دریافت می‌کنند. اگر مبتلا به آلزایمر خفیف هستید، طبق تحقیقات انجام شده مصرف ویتامین E می‌تواند از پیشرفت این بیماری جلوگیری کند.

از سوی دیگر مصرف مکمل‌های خوراکی ویتامین E می‌تواند خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش دهد. مصرف دوز بالای ویتامین E به ویژه در شرایطی که سابقه‌ی حملات قلبی نیز در شخص وجود داشته باشد، مشکلات جانبی دیگری را در پی خواهد داشت.

سلامت جسمانی و آثار جانبی

مصرف مکمل‌های ویتامین E در دوز مناسب کاملاً امن و بی‌خطر تلقی می‌شود. در مواردی نادر مصرف منظم این ویتامین با عوارض جانبی زیر همراه خواهد شد:

  • تهوع
  • اسهال
  • درد شکم
  • خستگی
  • ضعف جسمانی
  • سردرد
  • تار شدن دید
  • قرمز شدن پوست
  • اختلال هورمون‌های جنسی
  • افزایش غلظت کراتنین در ادرار

هر چقدر دوز ویتامین E بیشتر باشد، احتمال بروز آثار جانبی نیز بیشتر خواهد شد. همچنین این نگرانی وجود دارد که اگر فرد از نظر سلامت جسمانی ضعیف باشد، مصرف دوز بالایی از ویتامین E می‌تواند باعث مرگ او شود.

مصرف ویتامین E می‌تواند با بسیاری از سیستم‌های عادی بدن تداخل پیدا کند. برای مثال، تحقیقات نشان داده است که مصرف مکمل‌های خوراکی ویتامین E ممکن است خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش دهد. سایر مطالعات نشان داده است که مصرف ویتامین E خطر مرگ در افرادی با سابقه‌ی بیماری‌های قلبی را افزایش خواهد داد. در صورت وجود هر یک از مشکلات زیر، قبل از مصرف خودسرانه‌ی ویتامین E با پزشک مشورت کنید:

  • کمبود ویتامین K
  • آسیب دیدن شبکیه‌ی چشم
  • مشکلات خونریزی
  • دیابت
  • سابقه‌ی حمله‌ی قلبی
  • سرطان سر و گردن
  • بیماری‌های کبدی

مکمل‌ها ممکن است خطر خون‌ریزی را افزایش دهند. در صورتی که درصدد جراحی هستید، از مصرف ویتامین E حداقل دو هفته قبل از عمل اجتناب کنید. همچنین در صورتی که جراحی قلب (آنژیوپلاستی) را پشت سر گذاشته‌اید و قلبتان به شرایط عادی برگشته است، بهتر است مصرف ویتامین E را قطع کنید.

تداخلات دارویی

برخی داروها روی میزان ویتامین E خون تأثیرگذار هستند. برخی تداخلات دارویی عبارت‌اند از:

  • داروهای قلیایی و آنتی‌بیوتیک‌های ضد تومور: این نگرانی وجود دارد که مصرف میزان بالایی از ویتامین E با داروهای مصرفی در جریان شیمی‌درمانی تداخل داشته باشد.
  • داروهای ضد انسداد عروق قلبی، داروهای گیاهی و مکمل‌ها: در صورت مصرف هم‌زمان ویتامین E با این داروها خطر خونریزی افزایش می‌یابد.
  • مواد حاوی سیتوکروم P۴۵۰ ۳A۴: در هنگام مصرف ویتامین E و داروهای دارای تداخل با این آنزیم‌ها (امپرازول) جنبه‌ی احتیاط را رعایت کنید.
  • استاتین و نیاسین: استفاده‌ی هم‌زمان از ویتامین E و استاتین / نیاسین که ممکن است برای افراد دارای کلسترول بالا مفید باشد، می‌تواند اثر نیاسین را کاهش دهد. ویتامین K: مصرف هم‌زمان ویتامین E و K اثرات مثبت ویتامین K را کاهش خواهد داد.

 

منبع: چطورپدیا

علایم و آزمایشات لازم برای تشخیص بیماری پارکینسون

علایم و آزمایشات لازم برای تشخیص بیماری پارکینسون

بخش اول: شناخت علائم بیماری پارکینسون

علائم بیماری پارکینسون

۱- مراقب لرزش دست‌ها و یا انگشتان خود باشید. یکی از اولین شکایاتی که بسیاری از پزشکان پیش از تشخیص بیماری پارکینسون از جانب مراجعین می‌شنوند، لرزش ناخواسته یا رعشه‌ی دست، انگشتان دست، بازوها، پاها، فک و صورت است.

  • لرزش می‌تواند علل گوناگون داشته باشد. بیماری پارکینسون یکی از شایع‌ترین علل آن بوده و رعشه اغلب اولین نشانه‌ی این بیماری است.
  • لرزش و سایر علائم ممکن است در ابتدا تنها در یک سمت بدن ظاهر شوند و یا در یک سمت بدن شدیدتر از سایر نقاط باشند.
  • لرزش مداومی به نام قرص نورد که در واقع تکان بین انگشت شست و انگشت اشاره بوده و در ظاهر گویا فرد قرصی بین انگشتان خود قرار داده، مشخصه لرزش پارکینسونی است.

۲- مراقب راه رفتن بی‌نظم باشید. از علائم رایج پارکینسون، قدم زدن با گام‌های کوتاه و متمایل به جلو است. حفظ تعادل برای افراد مبتلا به پارکینسون اغلب دشوار بوده و دائم در حال سقوط رو به جلو هستند، این مسئله سبب می‌شود که فرد سریع‌تر و سریع‌تر راه برود تا از سقوط وی جلوگیری شود. این الگو تند پیمایی نامیده شده و در بیماری پارکینسون بسیار رایج است.

حفظ تعادل

۳- وضعیت ایستادن خود را بررسی کنید. افراد مبتلا به بیماری پارکینسون، اغلب در حالت ایستاده یا حین راه رفتن از کمر خم می‌شوند؛ زیرا این بیماری می‌تواند در وضعیت ایستادن و حفظ تعادل بیمار مشکلاتی ایجاد کرده و سبب بروز رژیدیتی (کندی حرکت) شود. همچنین اغلب بازوها و سر بیمار به‌گونه‌ای خم می‌شوند که گویی شخص از ناحیه آرنج خم شده و سر وی به سمت پایین افتاده است.

  • رژیدیتی موضعی بدن را بررسی کنید. این علامت با عنوان رژیدیتی چرخ دنده‌ای شناخته می‌شود و زمانی که شخص معاینه کننده بازوی بیمار را با حرکات انعطافی و انبساطی حرکت می‌دهد، نشان برجسته‌ای برای خشکی و سفتی بدن خواهد بود.رژیدیتی و مقاومت در برابر حرکت، حین مشاهده‌ی حرکت سخت مچ دست و آرنج قابل تشخیص است.

برادیکینزی

۴- تحرک آهسته یا کج و ناهموار را بررسی کنید. برخی از علائم پارکینسون به علت حرکات آهسته که نشانه‌ی قوی‌تری از این بیماری بوده و همچنین به‌عنوان برادیکینزی شناخته شده، ایجاد می‌شوند. این مسئله در درجه اول بر روی عملکردهای حرکتی بدن از جمله راه رفتن و تعادل در نوشتن و حتی عملکردهای حرکتی بازتابی یا بی‌اختیار، تأثیر می‌گذارد.

  • در حرکات ارادی خود به دنبال حالت خمیدگی بگردید. افرادی که مبتلا به پارکینسون هستند، علاوه بر حرکات غیرارادی، ممکن است در کنار تحرک آهسته، اختلالاتی نیز در حرکات ارادی خود داشته باشند. برخی از راه‌های درمان این بیماری ممکن است موجب بروز مشکلاتی در حرکات ناارادی یا حین تحرک شوند؛ این اختلال حرکتی دیسکینزی نامیده می‌شود. خمیدگی‌ها (دیسکینزی‌ها) در ظاهر مشابه تیک بوده و با استرس روانی شدیدتر می‌شوند.
  • دیسکینزی پیشرفته اغلب در بیمارانی دیده می‌شود که برای مدت زمان معینی از داروهای لوودوپا استفاده کرده‌اند.

۵- اختلالات شناختی را بررسی نمایید. بروز برخی از اختلالات شناختی در اوایل دوره بیماری بسیار شایع است.

۶- اختلالات گفتاری را بررسی نمایید. در حدود ۹۰ درصد از افرادی که مبتلا به بیماری پارکینسون هستند، برخی از علائم اختلالات گفتاری نیز به چشم می‌خورد. این اختلالات ممکن است در قالب صحبت آرام، تنفس دشوار یا صدای زمخت حین صحبت و کاهش صراحت زبان نمود یابند. گاهی به سبب عدم تحرک ماهیچه‌های صوتی، صدای فرد ملایم و نجوا گونه می‌شود.

۷- نشانه‌های افسردگی یا اضطراب را بررسی کنید. تا ۶۰ درصد از مبتلایان به این بیماری ممکن است علائم اضطراب و یا افسردگی داشته باشند. پارکینسون با تأثیر بر برخی از بخش‌های تثبیت‌کننده حالات فرد در مغز، منجر به افزایش احتمال افسردگی می‌شود، به‌ویژه برای بیمارانی که در آخرین مراحل بیماری به سر می‌برند؛ زیرا برای این افراد کیفیت زندگی بسیار مطرح است.

۸- مشکلات دستگاه گوارش را بررسی کنید. عضلاتی که برای حرکت دادن غذا در طول دستگاه گوارش مورد استفاده قرار می‌گیرند نیز تحت تأثیر این بیماری قرار خواهند گرفت. این مسئله می‌تواند به بروز انواع مشکلات دستگاه گوارشی همچون عدم کنترل مدفوع و یبوست منجر شود.

  • این علائم اغلب به همراه مشکل بلع غذا ظهور می‌کنند.

۹- مراقب اختلالات خواب باشید. بسیاری از حرکات غیرارادی که از این بیماری نشات می‌گیرند، به‌طور جدی یک شب خواب کامل را برای افراد مبتلا دشوار می‌کنند. سایر علائم، مانند رژیدیتی عضلانی غلت خوردن در خواب را سخت کرده و یا با ایجاد مشکلات مثانه، بیداری شبانه برای تخلیه ادرار را در پی دارد. این مسئله از دیگر اختلالات خواب بوده که توسط بیماران تجربه شده است.

بخش دوم: آزمایش برای بیماری پارکینسون

۱- علائم را در خانه تست کنید. در حالی‌که علائم به‌تنهایی نمی‌توانند تشخیص دقیقی ارائه دهند، با مطالعه چندین مقاله برای تست علائم، می‌توان اطلاعات کاملی از آن‌ها به پزشک معالج ارائه داد. زمانی که بیمار در مورد پارکینسون از پزشک سوالاتی می‌پرسد، اولین گام دکتر انجام یک معاینه‌ی فیزیکی خواهد بود. به این ترتیب، خود بیمار نیز با داشتن اطلاعات کافی، می‌تواند به دنبال علائم مورد نظر پزشک بگردد.

  • دست را روی پای خود گذاشته و هرگونه لرزش یا رعشه را بررسی کنید. برخلاف سایر انواع لرزش، رعشه‌ای که مرتبط به این بیماری است، حین استراحت شدیدتر می‌شود.
  • به حالت بدن خود توجه کنید. اغلب افراد مبتلا به این بیماری، عموماً کمی به سمت جلو خمیده می‌ایستند؛ در حالی که سر به سمت پایین افتاده و آرنج‌ها خم شده‌اند.

۲- به پزشک معالج مراجعه کنید. در نهایت، تشخیص درست تنها از جانب پزشک ممکن است. یک قرار ملاقات ترتیب داده و سابقه‌ی علائم و نگرانی‌های خود را به وی بگویید. اگر پزشک تشخیص دهد که پارکینسون یکی از علل بالقوه است، احتمالاً برای تشخیص دقیق چندین آزمایش انجام خواهد داد.

  • توجه داشته باشید که تشخیص بیماری پارکینسون در مراحل ابتدایی مشکل نیست. هیچ آزمایش منحصر به فردی برای تشخیص این بیماری وجود ندارد؛ در عوض پزشک ممکن است چندین آزمایش دیگر انجام دهد تا احتمال بیماری‌هایی مانند سکته مغزی، هیدروسفالی یا لرزش ذاتی خوش‌خیم که علائمی مشابه پارکینسون دارند را حذف کند. شرایط دیگری که مشابه این بیماری به نظر می‌رسد، لرزش ذاتی است که اغلب در خانواده‌ها اتفاق افتاده و در دست‌های کشیده بیشتر نمود دارد.
  • همچنین پزشک معالج ممکن است بیمار را به یک متخصص مغز و اعصاب ارجاع دهد؛ فردی که متخصص مشکلات سیستم عصبی است.

۳- یک معاینه فیزیکی داشته باشید. اولین گام دکتر، انجام یک معاینه فیزیکی برای یافتن علائم مختلف خواهد بود.

  • آیا بیان مناسبی دارید؟
  • آیا حین استراحت، نشانه‌هایی از لرزش بازوها را احساس می‌کنید؟
  • آیا در نواحی گردن یا دست و پا احساس خشکی و سفتی دارید؟
  • چقدر راحت می‌توانید از جا بلند شده و بایستید؟
  • آیا قدم‌های طبیعی دارید و حین راه رفتن، دست‌ها به‌صورت متقارن در اطراف بدن حرکت می‌کنند؟
  • آیا هنگامی که تحت فشار کمی قرار می‌گیرید، می‌توانید تعادل خود را سریعاً بازیابید؟

۴- در صورت لزوم، آزمایش‌های بیشتری را امتحان کنید. آزمایش‌های تصویربرداری مانند MRI، سونوگرافی، SPECT و اسکن‌های PET، معمولاً در تشخیص پارکینسون چندان مؤثر عمل نمی‌کنند؛ با این حال، در برخی موارد ممکن است پزشک معالج برای کمک در روند تشخیص پارکینسون از بیماری‌های مشابه، از بیمار بخواهد که یک مورد از این آزمایش‌ها بگذراند. با توجه به هزینه‌ی اسکن، ماهیت تهاجمی روش‌ها و عدم دسترسی آسان به دستگاه‌های تصویربرداری، در اغلب موارد بعید است که پزشک معالج این تصاویر را به‌عنوان ابزاری برای تشخیص پیشنهاد کند.

  • یک تصویر MRI ممکن است به پزشک کمک کند تا بیماری پارکینسون را از شرایطی که علائم مشابهی دارد، مانند فلج پیش‌رونده فوق هسته‌ای و آتروفی سیستم چندگانه تمییز دهد.

۵- پاسخ خود به درمان را ارزیابی کنید. درمان شامل افزایش اثر دوپامین، انتقال دهنده عصبی مغز، تحت تأثیر پارکینسون بوده و همچنین ممکن است شامل تزریق لوودوپا باشد، داروئی که اغلب برای این بیماری تجویز شده و مؤثرترین دارو برای درمان آن است. این دارو معمولاً به‌عنوان ترکیب لوودوپا – کاربیدوپا استعمال می‌شود. در برخی موارد، پزشک ممکن است یک آگونیست دوپامین مانند پرامیپکسول که محرک گیرنده‌های دوپامین بوده را تجویز نماید.

  • اگر علائم بیماری به‌قدر کافی جهت استفاده از دارو پیشرفته باشند، پزشک ممکن است نسخه‌ای تجویز کند تا تأثیر دارو را بر علائم بررسی نماید. بیماری‌های مشابه پارکینسون، عموماً سخت‌تر از این بیماری به درمان پاسخ می‌دهند؛ بنابراین زمانی که پاسخ بیمار به دارو قابل قبول است، به احتمال قوی تشخیص درست پارکینسون خواهد بود.

بخش سوم: درمان بیماری پارکینسون

۱- داروها را امتحان کنید. متأسفانه هنوز برای بیماری پارکینسون درمانی ارائه نشده است؛ با این حال، برای درمان علائم مختلف، طیف گسترده‌ای از داروهای گوناگون وجود دارد. برخی از داروهای درمان پارکینسون عبارت‌اند از:

  • ترکیب لوودوپا – کربیدوپا (ساینمت، پارکوپا، استالوو و غیره) که علائم مختلف حرکتی را در اوایل ظهور بیماری و در مراحل پیشرفته درمان می‌کند.
  • آگونیست‌های دوپامین (آپوکین، پارلودل، نیوپرو و غیره) که باعث تحریک گیرنده‌های دوپامین شده و مغز را فریب می‌دهد که در حال دریافت دوپامین است.
  • آنتی کولینرژیک (آرتان، کوگنتین و غیره) که عمدتاً برای کمک به رفع لرزش استفاده می‌شود.
  • مهارکننده‌های MAO-B (الدپریل، کاربکس، زلپار و غیره) که تأثیر لوودوپا را تقویت می‌کنند.
  • مهارکننده‌های کومت (کومتان و تاسمار) که با توقف سوخت‌وساز ناشی از لوودوپا، اثر طولانی‌تری دارند.

۲- برای کاهش سرعت پیشرفت بیماری، ورزش کنید. اگرچه ورزش به هیچ عنوان یک راه حل دائمی برای رفع اثرات پارکینسون نیست؛ اما اثبات شده که در کاهش خشکی بدن، بهبود حرکات، راه رفتن، حالت بدن و حفظ تعادل مؤثر است. تمرینات هوازی (ایروبیک) که بیومکانیک خوب، حالت بدن مناسب، چرخش و حرکات ریتمیک را ایجاب می‌کنند، تأثیر بسزایی خواهند داشت. انواع ورزش‌هایی که در تعدیل اثرات این بیماری مؤثر هستند، عبارت‌اند از:

  • رقص
  • یوگا
  • تایچی
  • والیبال و تنیس
  • کلاس‌های ایروبیک

۳- به یک فیزیوتراپ مراجعه کنید. برای یافتن بهترین رژیم ورزشی بر اساس درجه پیشرفت بیماری خود، با یک فیزیوتراپ مشورت کنید. فیزیوتراپ قادر است یک روال روتین برای نرمش مناطقی که اخیراً خشک شده یا تحرک آن کم شده، تنظیم نماید.

  • همچنین بهتر است از متخصص فیزیوتراپ خود بخواهید که به‌منظور حصول اطمینان از حداکثر اثربخشی رژیم و جلوگیری از پیشرفت بیماری، از روال روتین شما یک ارزیابی دوره‌ای تنظیم کند.

۴- در مورد جراحی‌های موجود برای درمان پارکینسون تحقیق کنید. تحریک مغزی عمیق (DBS) یک روش جراحی است که بیماری را در مراحل بسیار پیشرفته درمان می‌کند. طی این روش، الکترودهایی در ناحیه آسیب دیده‌ی مغز جاسازی شده که به یک ژنراتور محرک در زیر ترقوه متصل می‌شوند. سپس برای روشن یا خاموش کردن دستگاه در مواقع لازم، یک کنترلر به بیمار داده می‌شود.

  • اثرات DBS اغلب شدید بوده و پزشکان ممکن است این روش را تنها برای افرادی که لرزهای شدید را تجربه می‌کنند، کسانی که عوارض جانبی ناشی از دارو دارند، یا برای بیمارانی که دیگر دارو برای آن‌ها اثربخش نیست، پیشنهاد کنند.

 

منبع: چطورپدیا

علایم ، علل ابتلا و روش‌های پیشگیری از سرطان سینه

علایم ، علل ابتلا و روش‌های پیشگیری از سرطان سینه

ساختار کلی سینه

سرطان سینه ، سرطانی است که در سلول‌های سینه شکل می‌گیرد. این نوع سرطان، بعد از سرطان پوست ، شایع‌ترین سرطان در بین زنان ایالات‌متحده است. سرطان سینه هم در آقایان و هم در خانم‌ها اتفاق می‌افتد ولی در بین خانم‌ها شایع‌تر است.

افزایش آگاهی و اطلاع‌رسانی در مورد شرایط سرطان سینه باعث شده است که تشخیص و درمان سرطان سینه زودتر و صحیح‌تر شود.

بررسی‌های اخیر نشان می‌دهد که طول عمر افراد مبتلا به سرطان سینه افزایش یافته است و تعداد کمی از آن‌ها، جان خود را از دست می‌دهند. علت آن پیشگیری و تشخیص سریع است. همچنین اطلاع‌رسانی به‌گونه‌ای انجام شده است که هر شخصی به‌تنهایی می‌تواند بررسی کند که مبتلا به این بیماری هست یا نه!

انواع بیماری‌های سینه

  • آنژیوسارکوم
  • کارسینوم درجای مجاری شیری (DCIS)
  • سرطان سینه التهابی
  • کارسینوم لوبولار تهاجی
  • سرطان سینه مردان
  • بیماری پیت سینه
  • سرطان سینه دوباره بعد از درمان

علائم سرطان سینه

نشانه‌ها و علایم سرطان سینه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • تشکیل توده در سینه یا ضخیم شدن قسمتی از بافت آن
  • تغییر اندازه و شکل ظاهری سینه
  • بروز تغییراتی در پوست سینه مانند کمرنگ شدن
  • فرورفتگی نوک سینه
  • پوسیدگی و پوسته‌پوسته شدن پوست اطراف نوک سینه
  • قرمز و چروک شدن پوست سینه

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

با مشاهده‌ی هرگونه توده در داخل سینه هر چقدر هم این توده کوچک باشد، باید بلافاصله به دکتر مراجعه کرد.

 علل بروز سرطان سینه

پزشکان می‌دانند، سرطان سینه هنگامی رخ می‌دهد که برخی از سلول‌ها به‌صورت غیرطبیعی رشد کنند. این سلول‌ها سریع‌تر از سلول‌های سالم تقسیم می‌شوند و زمانی که این تقسیم‌بندی ادامه پیدا می‌کند، یک توده تشکیل می‌شود. سلول‌ها ممکن است از طریق سینه به غدد لنفاوی بدن یا سایر قسمت‌های آن، شیوع پیدا کنند.

محققان با بررسی نتایج تحقیقات به این نکته پی برده‌اند که برخی مسائل هورمونی، سبک زندگی و عوامل محیطی احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد؛ اما برخی افراد با رعایت تمامی موارد بالا باز هم به این بیماری دچار شده‌اند و هنوز دلیلی برای آنان کشف نشده است. ممکن است دلیل سرطان سینه مجموعه‌ای از تعاملات پیچیده ژنتیکی و محیطی باشد.

سرطان سینه ارثی

پزشکان تخمین می‌زنند که حدود ۵ تا ۱۰ درصد از این بیماری به خاطر جهش‌های ژنتیکی اتفاق می‌افتد و بین نسل‌های یک خانواده انتقال پیدا می‌کند. به ارث رسیدن تعدادی از ژن‌های جهش یافته احتمال ابتلای آن شخص به سرطان سینه را افزایش می‌دهد. از معروف‌ترین ژن‌های دخیل در سرطان سینه می‌توان به ۲ ژن «BRCA۱» و «BRCA۲» اشاره کرد که به‌طور قابل توجهی خطرناک هستند و احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند.

اگر شخصی سابقه‌ی خانوادگی قوی در ابتلا به سرطان سینه یا دیگر سرطان‌ها داشته باشد، حتماً پزشک آزمایش خونی برای آن شخص تعیین می‌کند تا بتواند جهش ژن BRCA را تشخیص دهد. همچنین امکان دارد که پزشک به شخص توصیه کند که با مراجعه به پزشک ژنتیک در مورد مزایا، معایب و محدودیت‌های آزمایش ژنتیک مشاوره کند.

عوامل خطر

عامل خطر ابتلا به سرطان سینه هر چیزی است که باعث می‌شود احتمال ابتلا به سرطان سینه بیشتر شود؛ اما داشتن یک یا حتی چند عامل خطر سرطان سینه لزوماً به این معنی نیست که شما مبتلا به سرطان سینه هستید. بسیاری از زنان مبتلا به سرطان سینه به غیر از زن بودن هیچ یک از عوامل خطر شناخته شده را ندارند.

عوامل مؤثر بر افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه عبارت‌اند از:

۱- جنسیت مونث. به‌احتمال زیاد زنان بیشتر از مردان مبتلا به بیماری سرطان سینه هستند.

۲- بالا رفتن سن. احتمال ابتلا به این بیماری با سن تناسب دارد به‌طوری که بالا رفتن سن ممکن است باعث ابتلا به سرطان سینهشود.

۳- سابقه‌ی شخص مربوط به وضعیت سینه. اگر بعد از نمونه‌برداری از سینه، برخی بیماری‌ها مانند «کارسینوم لوبولار» (LCIS) یا هیپرپلازی آتیپیک سینه یافت شود، احتمال ابتلای آن شخص به سرطان سینه افزایش پیدا می‌کند.

۴- سابقه‌ی شخص در ابتلا به سرطان سینه. اگر قبلاً یک سینه‌ی شخص دچار سرطان سینه شده باشد، احتمال دارد سینه‌ی دیگر او نیز دچار این بیماری شود.

۵- سابقه‌ی خانوادگی ابتلا به سرطان سینه. اگر یکی از اعضای خانواده شخص مانند مادر، خواهر یا دختر به‌خصوص در سنین جوانی مبتلا به سرطان سینه شده باشد، احتمال اینکه خود آن شخص نیز به این بیماری دچار شود افزایش می‌یابد.

۶- ژن‌های به ارث رسیده، خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند. برخی ژن‌های خاص که از والدین به فرزندان منتقل می‌شوند، خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهند. معروف‌ترین این ژن‌ها، ژن BRCA۱ و BRCA۲ هستند. این ژن‌ها می‌توانند خطر ابتلا به سرطان سینه و سایر سرطان‌ها را افزایش دهند؛ اما این امکان نیز وجود دارد که باعث ابتلا به این بیماری نشوند.

۷- قرار گرفتن در معرض تابش پرتو اشعه Xاگر در سنین کودکی و جوانی، سینه شخص در معرض این پرتو قرار بگیرد، احتمال ابتلای او به سرطان سینه افزایش می‌یابد.

۸- وزن زیاد. چاقی احتمال ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهد.

۹- شروع عادت ماهانه در سنین پایین. خانم‌هایی که برایشان در سنین زیر ۱۲ سال عادت ماهانه اتفاق می‌افتد، بیشتر از سایر خانم‌ها در معرض ابتلا به سرطان سینه قرار دارند.

۱۰- شروع یائسگی در سنین بالاتر. اگر یائسگی شخص در سنین بالاتر اتفاق بیافتد، احتمال ابتلا به سرطان سینه برای او افزایش می‌یابد.

۱۱- تولد اولین فرزند در سن بالا. زنانی که اولین فرزندشان پس از ۳۰ سالگی به دنیا می‌آید، بیشتر در معرض ابتلا به سرطان سینه قرار دارند.

۱۲- باردار نشدن. اگر شخصی در طول عمر خود اصلاً باردار نشده باشد، احتمال ابتلا به سرطان سینه برای او افزایش می‌یابد.

۱۳- هورمون درمانی پس از یائسگی. هورمون درمانی برای زنانی که زودتر دچار یائسگی شده‌اند، انجام می‌شود تا نشانه‌های یائسگی در آن‌ها از بین برود که این هورمون درمانی خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهد. بهتر است به‌جای هورمون درمانی از داروهای مخصوص استفاده شود.

۱۴- نوشیدن الکل. استفاده از الکل خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهد.

پیشگیری

راه‌های کاهش احتمال ابتلا به سرطان سینه برای خانم‌ها

تشخیص توده و سرطان توسط خود شخص. سرطان سینه به‌گونه‌ای است که با یک روش سودمند توسط خود شخص نیز قابل شناسایی است. در بررسی سینه باید تمامی نقاط سینه بررسی شود که قسمت ضخیمی وجود دارد یا نه. برای راحت‌تر شدن کار، سینه را به‌صورت یک دایره در نظر بگیرید و تمامی قطرهای آن را رسم کنید و سپس هر قسمت را به‌طور جداگانه بررسی کنید. ایجاد تغییراتی در زندگی روزمره خود، ممکن است خطر ابتلا به سرطان سینه را کاهش دهد؛ که می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

با پزشک خود در مورد غربالگری سرطان سینه صحبت کنید. زمانی که آزمایش سرطان سینه انجام می‌دهید، با پزشک معالج خود در مورد نتایج آزمایشات و وضعیت سینه‌های سالم مشورت کنید و همراه پزشک، نتایج آزمایشات و عکس‌برداری‌های سینه خود را بررسی کنید. در مورد مزایا و معایب غربالگری با پزشک خود صحبت کنید. اگر با پزشک مشورت کنید، او شرایط و راهکارهای صحیح غربالگری سینه را برای شما توضیح می‌دهد.

با ساختار سینه خود و همچنین روش‌هایی که خودتان می‌توانید سرطان را تشخیص دهید، آشنا شوید. زنان می‌توانند با استفاده از بعضی روش‌ها، خودشان به‌تنهایی سینه‌هایشان را بررسی کنند. اگر هنگام تست و بررسی به یک توده یا بافت ضخیم اضافی برخوردید فوراً به پزشک مراجعه کنید. آگاهی از شرایط سینه نمی‌تواند از ابتلا به سرطان جلوگیری کند، ولی این اطلاع می‌تواند باعث شود که شما اطلاعات زیادی در مورد وضعیت یک سینه سالم داشته باشید و در صورت مشاهده هرگونه نشانه غیرطبیعی فوراً متوجه شوید و نسبت به درمان اقدام کنید.

در بیشتر روزهای هفته تمرین و ورزش کنید. بهتر است در بیشتر روزهای هفته، حداقل ۳۰ دقیقه ورزش کنید. اگر تا به حال ورزش نکرده‌اید با دکتر مربوطه در مورد ورزش‌های مناسب مشورت کنید و سپس به‌آرامی شروع کنید.

پس از یائسگی، از هورمون درمانی استفاده نکنید. انجام هورمون درمانی ممکن است خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهد. بهتر است با پزشک خود در مورد مزایا و معایب هورمون درمانی صحبت کنید. بعد از یائسگی، نشانه‌های آن در خانم‌ها ظاهر می‌شود که برخی از این علائم موجب اذیت آن‌ها می‌شود و بیشتر خانم‌ها برای از بین بردن آن از هورمون درمانی استفاده می‌کنند. این کار ممکن است موجب ابتلا به سرطان سینه شود. برای کاهش احتمال ابتلا به سرطان از دوز کمتر هورمون درمانی و با طول مدت کم استفاده کنید.

وزن خود را کنترل کنید. باید برای داشتن وزن متناسب تلاش کنید، به‌طوری که بعد از مشورت با پزشک مقدار کالری مصرفی خود را کمتر کنید و در طول روز ورزش کنید تا وزن شما تنظیم شود.

از یک رژیم غذایی سالم استفاده کنید. زنانی که از رژیم غذایی مدیترانه‌ای استفاده می‌کنند، کمتر از سایر زنان در معرض ابتلا به سرطان سینه قرار دارند. این رژیم بیشتر بر روی سبزیجات، حبوبات، روغن گیاهی تمرکز دارد و به جای استفاده از گوشت قرمز از چربی‌های سالم مانند روغن‌زیتون و کره استفاده می‌کنند.

راه‌های کاهش احتمال ابتلا به سرطان سینه برای خانم‌هایی که بیشتر در معرض این بیماری قرار دارند

 

استفاده از داروهای پیشگیری (پیشگیری شیمیایی). داروهای مسدود کننده استروژن، مانند تعدیل کننده گیرنده‌های استروژن و مهارکننده‌های آروماتاز، خطر ابتلا به سرطان سینه را در زنانی که ریسک بالایی در ابتلا به این بیماری دارند، کاهش می‌دهند. این داروها نیز عوارض جانبی خود را دارند، به همین دلیل است که پزشکان تنها در صورت ضرورت برای خانم‌های با ریسک بالای سرطان این دارو را تجویز می‌کنند. بهتر است در مورد مزایا و معایب این داروها با پزشک صحبت کنید.

انجام عمل جراحی برای پیشگیری. زنان مبتلا به سرطان بسیار خطرناک برای به دست آوردن سلامتی خود ترجیح می‌دهند که داخل سینه خود را با استفاده از عمل جراحی تخلیه کنند. همچنین زنان مبتلا به سرطان تخمدان نیز برای کاهش خطر ابتلا به سرطان ترجیح می‌دهند که تخمدان‌های خود را با عمل بردارند.

 

منبع: چطورپدیا

همه چیزی که باید درباره بیماری قلبی بدانید

همه چیزی که باید درباره بیماری قلبی بدانید

اغلب به جای استفاده از اصطلاح «بیماری قلبی عروقی» از «اصلاح بیماری قلبی» استفاده می‌شود. بیماری قلبی عروقی به شرایطی اطلاق می‌شود که در آن رگ‌های قلب شخص مسدود و یا تنگ شده که ممکن است باعث حمله قلبی، درد قفسه سینه و سکته مغزی شود. بیماری‌هایی که عضله، دریچه و ریتم قلب را تحت تأثیر قرار می‌دهند با عنوان بیماری قلبی شناخته می‌شوند.

اکثر بیماری‌های قلبی با انتخاب یک شیوه‌ی صحیح و سالم زندگی، قابل درمان هستند.

قلب

علائم بیماری

۱- علائم بیماری مربوط به رگ‌های خونی (بیماری آترواسکلروز)

علائم این بیماری قلبی عروقی ممکن است برای خانم‌ها و آقایان متفاوت باشد. به طور مثال، آقایان بیشتر درد قفسه سینه دارند ولی این بیماری برای اکثر خانم‌ها به صورت تنگی نفس، حالت تهوع و خستگی شدید ظاهر می‌شود. از جمله علائم شایع عبارت‌اند از:

  • درد قفسه سینه، تنگی قفسه سینه، فشار قفسه سینه و ناراحتی قفسه سینه (آنژین)
  • تنگی نفس
  • درد، بی‌حسی، ضعف یا سردی دست‌وپاها زمانی که رگ‌های خونی مربوط به قسمت‌هایی از بدن تنگ شود.
  • درد گردن، فک، گلو، شکم و کمر

ممکن است بیماری قلبی تا زمانی که علائم جدی مانند حمله قلبی و سکته از خود نشان نداده است، شناسایی نشود. بهتر است شخصی که برخی از علائم بالا را در خود دید سریعاً به پزشک مراجعه کند تا پس از بررسی پزشک نتیجه معلوم شود.

۲- علائم بیماری مربوط به ضربان غیرطبیعی قلب (بیماری آریتمی قلب)

بیماری آریتمی ناشی از ضربان غیرطبیعی قلب است. ضربان قلب می‌تواند به صورت خیلی سریع، کند و یا نامنظم باشد. از علائم این بیماری می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • لرزش و حرکت قفسه سینه
  • ضربان قلب سریع مثل ضربان قلب بعد از مسابقه دو (تاکیکاردی)
  • ضربان قلب کند (برادی کاردی)
  • درد یا ناراحتی قفسه سینه
  • تنگی نفس
  • سرگیجه
  • سرماخوردگی
  • کم‌خونی (سینوکوپ) یا بیماری near fainti که باعث کاهش جریان خون به مغز می‌شود.

۳- علائم بیماری قلبی ناشی از نقص قلب

نقص‌های قلبی مادرزادی که جدی هستند بلافاصله بعد از تولد آشکار می‌شوند که از علائم آن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • کبود بودن پوست که به صورت خاکستری روشن یا آبی است.
  • تورم در پاها، شکم یا نواحی اطراف چشم اتفاق می‌افتد.
  • تغذیه یک نوزاد مبتلا به این بیماری باعث افزایش وزن زیاد می‌شود.

برخی از نواقص قلبی وجود دارند که زیاد جدی نیستند و ممکن است در دوران کودکی و حتی بزرگ‌سالی هم تشخیص داده نشود چون که زندگی آن شخص را تهدید نمی‌کنند. از علائم آن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • نفس عمیق کشیدن هنگام تمرین و ورزش زیاد
  • زود خسته شدن بعد از ورزش و تمرین
  • تورم دست‌ها، پاها و مچ پا

۴- علائم بیماری قلبی ناشی از عضله قلب ضعیف (بیماری کاردیومیوپاتی)

ممکن است این بیماری در مراحل اولیه هیچ گونه علائمی نداشته باشد. به مرور زمان و شدت یافتن بیماری علائم زیر آشکار می‌شود:

  • تنفس با فشار و با فاصله
  • تورم پاها، مچ پا
  • خستگی
  • ضربان قلب نامنظم که ممکن است سریع، تپش یا با لرزش باشد.
  • سرماخوردگی، سرگیجه

۵- علائم بیماری قلب ناشی از عفونت قلب

اندوکاردیت نوعی بیماری عفونی است که بر غشای داخلی قلب که نقش جدا کردن دهلیزها و دریچه‌های قلب (اندوکریدی) را دارد، تأثیر می‌گذارد. علائم عفونت قلب شامل موارد زیر است:

  • تب
  • تنگی نفس
  • ضعف یا خستگی
  • تورم در پاها یا شکم
  • تغییرات در ریتم قلب
  • سرفه خشک یا مداوم
  • ضایعات پوستی یا لکه‌های غیر طبیعی

۶- علائم بیماری قلبی ناشی از ناراحتی دریچه قلب

قلب دارای ۴ دریچه با نام‌های آئورت، میترال، پولمونری و سه‌لتی (تریکوسپید) است. این ۴ دریچه وظیفه‌ی هدایت جریان خون به قلب را بر عهده دارند. این دریچه‌ها ممکن است به علت بروز برخی شرایط آسیب ببینند و اختلالاتی در عملکرد آن‌ها برای هدایت خون انجام شود که ممکن است باعث نشت خون، تنگ شدن و انقباض نادرست قلب شوند.

برای علائم بیماری قلبی دریچه می‌توان موارد زیر را مطرح کرد:

  • خستگی
  • تنگی نفس
  • ضربان قلب نامنظم
  • سوزش پاها و مچ پاها
  • درد قفسه سینه
  • سرگیجه (سینوکوپ)

چه موقع باید به دکتر مراجعه کرد؟

در صورت مشاهده علائم زیر باید فوراً به پزشک مراجعه کرد:

  • درد قفسه سینه
  • تنگی نفس
  • خستگی

اگر بیماری قلبی در همان اوایل تشخیص داده شود، درمان آن راحت‌تر است. بهتر است شخصی که این علائم را در خود مشاهده می‌کند، همه‌ی آن‌ها را با پزشک خود در میان بگذارد، چراکه هرگونه نگرانی که ممکن است در مورد بیماری قلبی وجود داشته باشد، از طریق مشاوره با پزشک برطرف می‌شود. همچنین افرادی که سابقه بیماری قلبی خانوادگی دارند بهتر است برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری به پزشک مراجعه کنند.

اگر علائم و نشانه‌های مربوط به بیماری قلبی را در خود مشاهده کردید، هر چه زودتر به پزشک مراجعه کنید.

قلب چگونه کار می‌کند؟

قلب همانند یک پمپ است. این عضو عضلانی بدن به اندازه مشت هر شخص می‌باشد و در سمت چپ مرکز بدن قرار دارد و به دو قسمت چپ و راست تقسیم شده است. این تقسیم‌بندی برای جلوگیری از مخلوط شدن خون پر اکسیژن و کم اکسیژن، است. خون پر اکسیژن پس از گردش در کل بدن، خود را به قلب می‌رساند.

  • سمت راست قلب که شامل دهلیز و حفره راست است وظیفه جمع‌آوری و پمپ خون از طریق رگ‌های خونی ریوی به شش را بر عهده دارد.
  • ریه‌ها با تهیه اکسیژن جدید، خون را تازه می‌کنند. همچنین ریه‌ها دی‌اکسید کربن را که یک ضایعه تنفسی است به خود جذب می‌کنند.
  • سپس خون پر اکسیژن به سمت چپ قلب که شامل دهلیز و حفره چپ است، وارد می‌شود.
  • سمت چپ قلب خون را از طریق شاهرگ پمپاژ می‌کند و اکسیژن و مواد مغذی کل بدن را تأمین می‌کند.

دریچه‌های قلب

قلب دارای ۴ دریچه است که برای حرکت خون راه درستی را انتخاب می‌کنند، به طوری که فقط آن راهی که نیاز است، باز می‌شود. این ۴ دریچه عبارت‌اند از:

  • سه‌لتی
  • میترال
  • پولمونری
  • آئورت

 ضربان قلب

ضربان قلب، همان انقباض و انبساط پیوسته قلب است. در هنگام انقباض قلب، حفره‌های قلب متوقف می‌شوند و خون را از طریق رگ‌ها به ریه و کل بدن وارد می‌کنند.

در هنگام انبساط قلب، حفره‌های قلب با خون‌هایی که از طریق رگ‌های سمت چپ و راست قلب از دهلیزهای بالایی می‌آیند، پر می‌شوند.

سیستم الکتریکی

رابط‌های الکتریکی قلب باعث می‌شوند ضربان قلب که کار کنترل پیوسته‌ی تبادل خون کم اکسیژن و پر اکسیژن را بر عهده دارند، ادامه داشته باشند. این تبادل باعث تداوم بقای زندگی شخص می‌شود.

ضربه‌های الکتریکی در بالای دهلیز راست شروع می‌شوند و از راه‌های ویژه به سمت حفره‌ها حرکت می‌کنند و سیگنال را برای انجام عمل پمپاژ به قلب می‌رسانند.

سیستم هدایت، ضربان قلب را در یک ریتم هماهنگ و طبیعی نگه می‌دارند که این امر باعث حفظ جریان خون در کل بدن می‌شود.

 علل انواع بیماری‌های قلبی

 علل انواع بیماری‌های قلبی می‌تواند متفاوت باشد.

 ۱- علل بیماری قلبی عروقی

 توسعه و رشد آترواسکلروز. بیماری قلبی عروقی اغلب به مشکلات مختلف قلب و رگ‌های خونی اشاره دارد و این اصطلاح اکثراً برای بیماری‌هایی به کار برده می‌شود که رگ‌های خونی به خاطر بیماری آترواسکلروز صدمه ببینند. آترواسکلروز باعث ایجاد پلاک چربی درون رگ شده که رشد آن موجب سفت شدن دیواره رگ و گرفتگی کل رگ می‌شود و سرانجام جریان و انتقال خون به بافت‌ها و بدن متوقف می‌شود.

آترواسکلروز از شایع‌ترین علت بیماری قلبی عروقی است؛ و دلیل آن می‌تواند برخی مشکلات قابل کنترل مانند رژیم غذایی نامناسب، عدم ورزش، داشتن اضافه وزن باشد.

۲- علل بیماری ضربان قلب (آریتمی)

از علل و شرایط بروز بیماری‌های قلبی آریتمی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • ص‌های قلبی که به صورت مادرزادی هستند.
  • بیماری عروق کرونر
  • فشار خون بالا
  • دیابت
  • مصرف سیگار
  • مصرف بیش از حد الکل یا کافئین
  • مصرف مواد مخدر
  • استرس و اضطراب
  • برخی از داروهای بدون نسخه، داروهای تجویزی، مکمل‌های غذایی و داروهای گیاهی
  • بیماری دریچه قلب

فردی که سابقه بیماری قلبی نداشته و قلب سالمی دارد بعید به نظر می‌رسد که دچار این بیماری شود ولی اگر همین فرد تحت تأثیر برخی عوامل خارجی مانند استرس، سیگار و مواد مخدر قرار بگیرد ممکن است دچار این بیماری شود؛ اما برای شخصی که بیماری قلبی دارد به طوری که قلب او قبلاً عمل شده و تغییراتی روی آن انجام شده، با به وجود آمدن کوچک‌ترین اشکال در ضربان الکتریکی یا عدم شروع و ادامه جریان خون، شخص دچار بیماری آریتمی می‌شود.

۳- علل نقص مادرزادی قلب

نقص مادرزادی قلب معمولاً زمانی که نوزاد در رحم مادر قرار دارد، به وجود می‌آید. نقص‌های قلبی می‌تواند بلافاصله بعد از تشکیل قلب، حدود یک ماه پس از تخمک‌گذاری، به علت تغییر جریان خون در قلب ایجاد شود. برخی از شرایط پزشکی، داروها و ژن‌ها ممکن است در ایجاد نقایص قلبی نقش داشته باشند.

نقص‌های قلبی در بزرگ‌سالان نیز می‌تواند به وجود بیاید. با گذشت زمان، ساختار قلب شخص می‌تواند تغییر کند و باعث نقص قلب شود.

۴- علل بیماری کاردیومیوپاتی

علت کاردیومیوپاتی که ضخیم شدن یا بزرگ شدن عضله قلب است بستگی به گونه آن دارد:

  • کاردیومیوپاتی کامل. علت این گونه‌ی شایع بیماری کاردیومیوپاتی اغلب ناشناخته است. این بیماری ممکن است به علت کاهش جریان خون به قلب بعد از آسیب‌های ناشی از حمله قلبی، عفونت، سموم و داروهای خاص باشد. ممکن است این بیماری ارثی باشد و معمولاً قسمت چپ قلب بزرگ و ضخیم می‌شود.
  • کاردیومیوپاتی ترکیبی. در این گونه از بیماری کاردیومیوپاتی، عضله قلب به صورت غیرطبیعی بزرگ می‌شود. این بیماری معمولاً به صورت ارثی است. این بیماری با گذر عمر به علت فشار خون بالا و پیری به وجود می‌آید.
  • کاردیومیوپاتی محدود کننده. این گونه از نادرترین بیماری‌های کاردیومیوپاتی است و باعث می‌شود عضله قلب بسیار سفت شده و حالت ارتجاعی خود را از دست دهد. فرد بیمار ممکن است پس از مبتلا شدن به برخی بیماری‌ها مانند اختلالات بافت رابط، افزایش بیش از حد آهن در بدن، ایجاد پروتئین‌های غیر طبیعی (آمیلوئیدوز) یا برخی از درمان‌های سرطان دچار این بیماری شود.

۵- علل عفونت قلب

بیماری عفونت قلب همانند اندوکاردیت زمانی ایجاد می‌شود که یک باکتری، ویروس یا ماده شیمیایی به عضله قلب فرد بیمار برسد. شایع‌ترین علل عفونت قلب عبارت‌اند از:

  • باکتری
  • ویروس
  • انگل

۶- علل بیماری قلبی دریچه

علل زیادی برای ابتلا به این بیماری وجود دارد. ممکن است شخص به صورت مادرزادی به این بیماری دچار شده باشد یا دریچه‌های قلبی شخص به علت یکی از موارد زیر آسیب ببیند:

  • تب روماتیسمی
  • عفونت (اندوکاردیت عفونی)
  • اختلالات بافت رابط

فاکتورهای ابتلا به بیماری قلبی

سن. بالا رفتن سن و پیری خطر ابتلا به گرفتگی رگ‌ها، ضعیف و سفت شدن عضله قلب را افزایش می‌دهد.

جنسیت. به طور معمول مردان بیشتر در معرض ابتلا به بیماری‌های قلبی هستند. زنان نیز بیشتر پس از یائسگی، مبتلا به این بیماری می‌شوند.

سابقه خانوادگی. سابقه خانوادگی خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی را افزایش می‌دهد.

مصرف سیگار. نیکوتین باعث تنگ شدن رگ‌های خونی می‌شود و مونوکسید کربن نیز می‌تواند به پوشش داخلی رگ‌ها آسیب برساند و باعث می‌شود که افراد سیگاری، بیشتر به بیماری آترواسکلروز مبتلا شوند. حملات قلبی در افراد سیگاری بیشتر از افراد غیر سیگاری است.

داروهای شیمی درمانی و پرتو درمانی برای سرطان. بعضی از داروهای شیمی درمانی و پرتو درمانی ممکن است خطر بیماری قلبی عروقی را افزایش دهند.

رژیم غذایی ضعیف. رژیم غذایی که دارای چربی زیاد، نمک، قند و کلسترول است، می‌تواند به پیشرفت بیماری‌های قلبی کمک کند.

کلسترول خون بالا. سطح بالای کلسترول خون می‌تواند خطر ایجاد پلاک‌های چربی و آترواسکلروز را افزایش دهد.

دیابت. دیابت خطر ابتلا به بیماری قلبی را افزایش می‌دهد چون شخصی که مبتلا به بیماری دیابت است، هر دو عامل فشار خون بالا و چاقی را دارد.

چاقی. وزن بیش از حد یکی دیگر از عوامل ابتلا به بیماری‌های قلبی است.

فعالیت فیزیکی و تحرک کم. شخصی که در زندگی تحرک کمی دارد و ورزش نمی‌کند، بیشتر از بقیه در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارد.

استرس. ممکن است استرس به جریان خود آسیب برساند که این امر خطر ابتلا به بیماری قلبی را افزایش می‌دهد.

رعایت نکردن بهداشت. شستشوی نامنظم دست‌ها و ترک عادت‌های بهداشتی که می‌تواند باعث جلوگیری از عفونت‌های ویروسی یا باکتریایی شود، می‌تواند هر شخصی را در معرض خطر عفونت‌های قلبی قرار دهد. بهداشت ضعیف دهان و دندان نیز ممکن است به بیماری قلبی کمک کند.

عوارض جانبی بیماری قلبی

نارسایی قلبی. یکی از رایج‌ترین عوارض بیماری قلب، نارسایی قلب است. این عارضه زمانی اتفاق می‌افتد که قلب نتواند خون مورد نیاز برای اندام‌های بدن را پمپاژ کند. نارسایی قلبی می‌تواند به خاطر انواع بیماری‌های قلبی از جمله نقص‌های قلبی، بیماری قلبی عروقی، بیماری قلبی دریچه‌ای، عفونت قلب و یا کاردیومیوپاتی به وجود آید.

حمله قلبی. لخته‌ی خون باعث می‌شود جریان خون در رگ متوقف شود و قلب که با خون کار می‌کند از کار بیافتد و باعث حمله قلبی شود که از تأثیرات آن می‌توان به آسیب دیدن و از بین رفتن عضله قلب اشاره کرد.

آترواسکلروز نیز می‌تواند باعث حمله‌ی قلبی شود.

سکته‌ی مغزی. عواملی که منجر به بیماری قلبی می‌شوند می‌توانند باعث وقوع سکته‌ی مغزی نیز شوند. سکته‌ی مغزی زمانی اتفاق می‌افتد که جریان خون به مغز کم و یا حتی متوقف شود. سکته‌ی مغزی یک حالت اضطراری است. به این صورت که چند دقیقه پس از سکته، مغز شروع به مرگ می‌کند.

انعقاد. انعقاد و لخته‌ی خون یک اتفاق جدی است که ممکن است در هر جای بدن اتفاق بیافتد و جریان خون به آن قسمت متوقف شده و باعث خونریزی داخلی شود و در نهایت خطر مرگ برای فرد بیمار را به وجود آورد.

بیماری‌های خارجی مربوط به رگ‌ها. آترواسکلروز نیز می‌تواند منجر به بیماری عروق محیطی شود. به این صورت که اگر فردی مبتلا به بیماری قلبی باشد و پاهای او به مقدار کافی خون دریافت نکند، در هنگام انجام کارهایی مانند پیاده‌روی با درد و گرفتگی پا مواجه می‌شود.

توقف ناگهانی قلب. ایست ناگهانی قلب و از دست دادن عملکرد آن اغلب ناشی از بیماری‌های آریتمی است. ایست قلبی یک وضعیت اورژانسی است که اگر بلافاصله درمان نشود موجب مرگ می‌شود.

 پیشگیری

برخی از بیماری‌های قلب مانند نقص قلب قابل پیشگیری نیستند. با این حال با انتخاب یک شیوه درست زندگی می‌توانید از ابتلا به اکثر بیماری‌های قلبی پیشگیری کنید و اگر هم مبتلا به بیماری باشید این سبک صحیح زندگی، بیماری شما را بهبود می‌بخشد:

  • ترک سیگار
  • کنترل شرایط بهداشتی مانند فشار خون بالا، کلسترول بالا و دیابت
  • تمرین حداقل ۳۰ دقیقه در روز در اکثر روزهای هفته
  • استفاده از رژیم غذایی کم چرب و کم نمک
  • حفظ وزن متناسب
  • کاهش و کنترل استرس
  • تمرین بهداشت صحیح

 

منبع: چطورپدیا