دانستنی های پزشکی و سلامت
دانستنی های پزشکی و سلامت

دانستنی های پزشکی و سلامت

چطور از چرخه عادت‌های بد رهایی یابیم؟

چطور از چرخه عادت‌های بد رهایی یابیم؟

اکنون لحظاتی وقت بگذارید و به آن عمل خاصی فکر کنید که اغلب انجام می‌دهید. این عادت چگونه شکل گرفت؟ آیا چیزی است که می‌خواهید ادامه دهید، یا کاری است که ترجیح می‌دهید انجام دادنش را ترک کنید؟ مهم‌تر از همه، این عادت چطور زندگی شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد؟

بسیاری از مردم می‌خواهند یاد بگیرند که چگونه کنترل عادات و روزمرگی‌هایشان را در دست بگیرند. از تلاش برای ترک سیگارگرفته تا حفظ رژیم غذایی سالم و یا زود خوابیدن، کنترل عادات می‌تواند کار دشواری باشد. چنین عاداتی می‌توانند بسیار آزار‌دهنده باشند، چراکه رشد آنها به‌صورت ناخودآگاه اتفاق می‌افتد. با این ‌حال چه متوجه این موضوع شوید یا خیر، آنها در نتیجه موفقیت‌های ما نیز بیشترین تأثیر را دارند.

کنترل عادات بد

عادت‌ها بر زندگی شما حکمرانی می‌کنند!

بسیاری از مردم عادت‌ها را عاملی کلیدی در موفقیت شخصی خود در نظر نمی‌گیرند، چراکه آنها را جزء روند عادی زندگی یا همان روتین تلقی می‌کنند. عادت‌ها خوب یا بد هستند و اکثر مردم تا همین حد به عادت‌ها اهمیت می‌دهند و فکر می‌کنند که عادت‌ها لزوماً ارتباطی با موفقیت شخصی ندارند. دلیل این موضوع آن است که مردم در هنگام موفقیت اغلب به عوامل بیرونی می‌نگرند. در هنگام تعیین موفقیت، ممکن است عواملی مانند شانس، آموزش و تحصیلات و یا پیشینه خانوادگی را در نظر بگیرند. با اینکه عادت‌ها عواملی درونی هستند، اغلب از آنها چشم‌پوشی می‌شود.

حقیقت این است که عادت‌ها، یک عامل اصلی هستند که تقریباً تمام جنبه‌های زندگی ما را کنترل می‌کنند. این عادت‌ها هستند که باعث می‌شوند ما بسیاری از اعمال کوچک و بزرگ روزانه خود را انجام دهیم. کارهایی که صبح، هنگام بیدار شدن انجام می‌دهید، جایی که معمولاً ناهار خود را صرف می‌کنید، راهی که از طریق آن به سر کار می‌روید و به خانه برمی‌گردید؛ تمام اینها جزء عادت‌های شما محسوب می‌شوند.

اگر خود را آدمی منظم و با اراده قوی می‌دانید، پس شکست یک عادت بد یا پیش‌ گرفتن یک عادت خوب جدید، نمی‌تواند برای شما کار چندان سختی باشد؛ اما برای اکثریت قریب به ‌اتفاق ما، این می‌تواند یک مسئله چالش‌برانگیز باشد. خوشبختانه عادت‌ها تنها با اراده فرد سر و کار ندارند. بسیاری از افراد موفق، توانایی این را دارند که فرمان عادت‌های خود را در دست بگیرند و از آنها به‌عنوان ابزاری برای رسیدن به اهداف شخصی خود استفاده کنند. پس چگونه می‌توانیم یک عادت را از بین ببریم؟

ترک عادات بد

تقسیم عادت به اجزای تشکیل ‌دهنده

خوشبختانه عادت‌های سرکش را می‌توان رام و اهلی کرد و زمانی که شما به‌طور کامل کنترل آنها را در دست گرفتید، پتانسیل واقعی آنها را درک خواهید کرد و خواهید دید این عادت‌ها چگونه می‌توانند برای رسیدن به موفقیت و دستاوردهای بزرگ در زندگی به شما کمک کنند. حال بیایید با یکدیگر اجزای مختلف یک عادت را بررسی کنیم. شیوه‌ای که یک عادت از آن طریق شکل می‌گیرد را می‌توان یک چرخه عادت نامید. این چرخه‌ای است که تعیین می‌کند هر عادت چگونه شکل بگیرد و خود را بروز دهد. چرخه مذکور شامل سه جزء کلیدی است:

  • نشانه
  • روال عادی (روتین)
  • پاداش

نشانه

نشانه همان چیزی است که باعث آغاز و به حرکت درآمدن عادت شما می‌شود. نشانه ممکن است یک رخداد، یک عمل، یک احساس، یک فرد یا گروهی از مردم و یا حتی یک حالت روحی باشد.

روال عادی

روال عادی همان رفتاری است که پس از شروع عادت از سوی شما رخ می‌دهد. از آنجا که عادت‌ها روی حالت خودکار قرار دارند، روال عادی ترتیب و دنباله‌ای از اتفاقات است که هر بار تکرار می‌شوند.

پاداش

پاداش، حمایت و جایزه‌ای است که مغز در ازای انجام روتین برای شما در نظر می‌گیرد. پاداش، روتین را به نشانه پیوند می‌دهد؛ بنابراین مغز شما به خاطر می‌سپارد که برای گرفتن پاداش در آینده باید همان رفتار را تکرار کند. با نگاهی به این چرخه ساده، می‌توانید ببینید که هر عادت بد با نشانه شروع می‌شود. این چیزی است که باعث آغاز چرخه عادت می‌شود. بیایید از یک مثال آشنا برای عادت بد استفاده کنیم: سیگار کشیدن. ممکن است بعد از یک جلسه طولانی احساس تنش (نشانه) داشته باشید؛ تصمیم می‌گیرید که کمی استراحت کنید و سیگاری روشن می‌کنید (روتین). هنگام سیگار کشیدن، تحت تأثیر نیکوتین احساس آرامش و نوعی رضایت جسمانی به شما دست می‌دهد (پاداش). درنتیجه شما هر بار که احساس تنش می‌کنید یا سعی دارید احساس بهتری برای خود ارمغان آورید، این روتین را تکرار می‌کنید.

در اینجا می‌توانید ببینید که نشانه‌ها نقطه آغاز برای هر چرخه عادت هستند. از لحاظ نظری، بدون وجود نشانه برای آغاز عادت، روتین یا رفتاری که منجر به گرفتن پاداش می‌شود، رخ نخواهد داد. در صورتی ‌که یک قسمت از چرخه عادت شکسته شود، چنین چیزی یک نقطه‌ضعف بالقوه محسوب می‌شود که می‌توانید از آن برای شکست و کنار گذاشتن عادت خود استفاده کنید.

کنترل نشانه‌ها را در دست بگیرید

اولین قدم برای کنترل عادت‌ها، کنترل کردن نشانه‌ها است. دوباره به آن عادت خاصی برگردید که در ابتدای مطلب از شما خواسته ‌شده بود که به آن بیندیشید. آیا می‌توانید نشانه‌ای که باعث به وجود آمدن این عادت شده است را شناسایی کنید؟ حالا یکی دیگر از عادات خود را در نظر بگیرید؛ از دو عادتی که شناسایی کرده‌اید، نقش کدام ‌یک در زندگی روزمره شما برجسته‌تر است؟ حالا نشانه‌های دو عادت را با یکدیگر مقایسه کنید. آیا ماهیت دو نشانه با یکدیگر متفاوت است؟

از آنجا که نشانه‌ها جرقه ابتدایی هر عادت محسوب می‌شوند، یکی از دلایل اصلی که باعث می‌شود عادت‌ها حالتی برابر نداشته باشند، کیفیت و نوع نشانه‌ها است. برخی از نشانه‌ها تأثیرگذاری بیشتری دارند. هر چه نشانه بیشتر اتفاق بیفتد، احتمال ایجاد عادت بیشتر می‌شود. نشانه در صورت برخورداری از ثبات و پایداری، به‌ندرت تحت تأثیر عوامل بیرونی قرار می‌گیرد و این‌گونه احتمال شکل‌گیری عادت هم بیشتر می‌شود؛ و در حالی‌ که ما در مورد منظم بودن و ثبات صحبت می‌کنیم، زمان ماهیت همه‌چیز را تعیین می‌کند. هرچه بازه زمانی که در آن یک نشانه تکرار می‌‌شود، کوتاه‌تر باشد، تأثیرگذاری آن نشانه بیشتر خواهد شد. اگر این بازه زمانی بیشتر از یک هفته باشد، بدان معناست که نشانه بسیار کم اثر شده است.

برای شکست چرخه عادت آمادگی دارید؟

تا اینجا حتماً به قدرت عناصر موجود در یک چرخه عادت پی برده‌اید و اینکه چگونه هر عنصر باعث تغذیه و تقویت عنصر مقابل خود می‌شود و در کنار هم حالتی مانند یک گلوله برفی ایجاد می‌کنند که هر لحظه بزرگ‌تر می‌شود. هر بار که یک عادت را تکرار کنید، این عادت قوی‌تر از قبل خواهد شد. با شناخت و مقابله با بخش اول چرخه عادت که همان نشانه است، یک‌قدم به کنترل کردن عادت‌های خود نزدیک‌تر می‌شوید.

 

منبع: چطورپدیا

چگونه با احساس پریشانی مقابله کنیم؟

چگونه با احساس پریشانی مقابله کنیم؟

به‌ویژه فصل زمستان پراسترس‌ترین زمان سال است. در میان تعطیلات، امتحانات، دورهمی‌های خانوادگی و احساس گناه فراگیر مربوط به اتمام یک سال دیگر، با غرق شدن در فکر کارهایی که می‌بایست انجام می‌شد و نشد، به‌سادگی تسلیم احساس مغلوب بودن و پریشانی خواهیم شد؛ اما با به‌کارگیری نکات زیر، نه‌تنها کارهای مهم را به‌طور کامل به پایان خواهیم رساند، بلکه همه‌ی آن‌ها را در عین خوش‌فکری و خرد انجام می‌دهیم.

احساس پریشانی

الگوی فکری خود را تغییر دهید و افکار منفی را متوقف کنید

زمانی که در احساس پریشانی غرق می‌شویم، قبل از هر چیز شروع به منفی‌بافی و پرخاشگری کرده که در وهله‌ی اول چرا مسئولیت آن مسئله باید به عهده‌ی ما باشد! اولین کاری که باید انجام شود، توقف فوری افکار منفی است. در عوض، می‌بایست بر روی نکات مثبت مسئله تمرکز کنیم. اگر در ترافیک گیر کرده‌ایم، خوشحال باشیم که وقتی پیدا شده که می‌توانیم صرف خود کنیم. اگر به اتمام ضرب‌الاجلی کارها عادت کرده‌ایم، به این فکر کنیم که چه فرد خوش‌شانسی هستیم که یک هدف داشته و به سمت آن حرکت می‌کند. اگر فکر امتحانات نهایی ما را نگران کرده، به این فکر کنیم که چقدر خوشبخت هستیم که فرصت تحصیلات عالی به ما داده شده است. پس از تغییر الگوهای فکری، باید به خود بگوییم «از پس این کار بر می‌آیم»؛ آن‌قدر این جمله را تکرار کرده تا به‌طور کامل آن را باور کنید و به این ترتیب بیش از نصف مسیر مقابله با احساس پریشانی را طی کرده‌ایم.

احساس آرامش

یک نفس عمیق بکشید و یا وضعیت ایستادن خود را تغییر دهید

هنگامی که تحت فشار استرس قرار می‌گیریم، اتفاقات خاصی در بدن رخ می‌دهد. نفس‌های کم‌عمق و سطحی می‌کشیم، غوز می‌کنیم، عصبی و هیجان‌زده شده و تمام این تنش‌ها به‌نوبه خود سبب افزایش میزان استرس خواهند شد. آرام باشید! صاف بایستید و حداقل ده نفس عمیق و تمیز فرو بکشید. لبخند را، هرچند به‌اجبار روی لب‌های خود نشانده و کاری انجام دهید که وضعیت کنونی را تغییر دهد. به‌سادگی خود را در آغوش بگیرید و یا دست‌های خود را سه بار به هم کوفته و در هوا رها کنید و بگویید «از پس آن بر می‌آیم!». با خود بیندیشید که اگر اعتماد به نفس و تسلطی کامل بر وضع موجود داشتید، نحوه‌ی نشستن و برخاستن‌تان به چه شکلی بود؟

تمرکز ذهنی

بر زمان حال تمرکز کنید

اکنون که در وضعیت بهتری قرار گرفته و دیگر منفی فکر نمی‌کنید، باید تمام تمرکز خود را بر روی لحظه‌ی حال قرار دهید. این سؤال را از خود بپرسید: مهم‌ترین چیزی که اکنون تحت کنترل دارم و در حال حاضر می‌توانم بر روی آن اقدام کنم چیست؟ این سؤال را تا زمانی که قدم بعدی به‌طور دقیق مشخص شود، از خود بپرسید.

دست به کار شوید

اکنون که می‌دانیم مهم‌ترین مسئله چه بوده و باید چه کاری برای آن انجام دهیم، بهتر است شروع کنیم! اولین گام را برداشته و بر اتمام آن تمرکز کنید. در حال حاضر، غیر از هر چیزی که به‌نوعی مربوط به گام اول و چگونگی انجام آن است، نگران چیز دیگری نباشید. به‌محض تکمیل گام نخست، گام مهم بعدی را تعیین کرده و به آن بپردازید.

هر چه را که قادر به کنترل آن نیستید، رها کنید

قماربازان با تجربه، از اهمیت دقت در کار و رها کردن افکار در بازی به‌ خوبی آگاه هستد. نظریه قمارباز می‌گوید هنگامی که شرط گذاشته شد، دیگر راه فراری وجود نخواهد داشت، پس با آرامش نشسته و از روند بازی لذت ببرید. نگرانی برای مرحله‌ی است که می‌خواهید بیشترین احتمال موجود را تخمین زده و مناسب‌ترین گزینه که بتوان روی آن اقدام کرد را بیابید. من در دوره‌ی دانشگاه به کررات از این نکته استفاده کرده‌ام. پس از امتحان، هرگونه نگرانی و استرس برای آن بی‌فایده است. دیگر کاری نیست که بشود انجام داد. این تفکر دقیقاً زمانی که دچار احساس پریشانی می‌شویم نیز پاسخ‌گو است. اگر فکر می‌کنید می‌توان کاری برای وضعیت موجود انجام داد، دست به کار شوید، تمرکز کرده و اقدام کنید؛ اما اگر تمام اقدامات ممکن را انجام داده‌اید و اکنون فقط منتظر نتیجه‌ی آن هستید یا اگر چیزی که تحت کنترل ندارید، سبب نگرانی‌تان شده، درک کنید که این نگرانی بی‌معنی بوده و به‌جای آن می‌توان آرام مانده و از لحظه‌ی خود لذت ببرید.

با احساس گناه خداحافظی کنید

در نهایت، خود را با دیگران مقایسه نکنید. اگر برای رسیدن به نقطه‌ای که در ذهن داریم، خود را تحت فشار و سختی قرار داده و همیشه از فکر نرسیدن به آن ناراحت باشیم، در حق خود بی‌انصافی کرده‌ایم. این مسئله ابداً به این معنا نیست که نباید برای پیشرفت خود تلاش کنیم، فقط به خاطر داشته باشید که اشتیاق به انجام کاری نباید صرف این اجبار ذهنی باشد که می‌بایست حتماً به هر نحوی آن کار را انجام دهیم. هیچ‌کس به‌اندازه‌ی خود فرد از خواسته‌های مهم او و مسیر موفقیت شخص او آگاه نیست، بنابراین تمرکز خود را بر روی اولویت‌های اصلی قرار دهید، نه اولویت‌های شخص دیگر.

همه‌ی افراد گاهی احساس پریشانی را تجربه می‌کنند. نکته مهم دانستن این مسئله است که این احساس کاملاً طبیعی است و با اقدامی متمرکز و فکر شده به‌سادگی می‌توان به آن رسیدگی کرد.

 

منبع:چطورپدیا

چطور یک دوستی مسموم را تمام کنیم؟

چطور یک دوستی مسموم را تمام کنیم؟

بخش اول: پایان شفاف

End-a-Toxic-Friendship

۱- حقیقت این دوستی را بپذیرید. اولین گام برای جدایی از یک انسان سمی اعتراف به سمی بودن حقیقتِ این رابطه است. زمانی که تصمیم به قطع رابطه می‌گیرید، ممکن است همچنان تفکرات خاصی درباره آن دوستی شما را مردد کند. با خود صادق باشید که این ارتباط یک رابطه‌ی سمی بوده و به هیچ عنوان نفعی برای شما نخواهد داشت. این تفکر نه‌تنها کمک می‌کند از انسان‌های سمی دوری کنید، بلکه سبب می‌شود در آینده برای برقراری یک رابطه استانداردهای بالاتری داشته باشید.

  • سعی کنید به مزیت‌هایی که این رابطه برایتان داشته فکر کنید. اگر هیچ‌چیزی به خاطرتان نرسید، این رابطه را ترک کنید. احتمالاً دیگر با او سرگرم نمی‌شوید، در این دوستی از شما سوءاستفاده می‌شود و یا پس از آنکه زمانی را با آن‌ها سپری می‌کنید، احساس خستگی می‌کنید.
  • بپذیرید که نمی‌توانید آن‌ها را تغییر دهید. انسان‌های سمی، برای فهمیدن آن‌ که کسی در حال کناره‌گیری از آن‌ها است، شامه‌ی قوی‌ای دارند و یقیناً تلاش می‌کنند که فرد را بار دیگر به حصار خود بازگردانند. فراموش نکنید که انتظار تغییر از چنین افرادی بعید است، حتی اگر قسم بخورند که تغییر خواهند کرد. علم به این مسئله احتمال بازگشت مجدد به آن رابطه را تا حد زیادی کاهش خواهد داد.
  • در چنین مواقعی، درهم آمیختگی احساسات طبیعی بوده و کاملاً مورد انتظار است، اما این اصلاً به این معنا نیست که اجباری برای ادامه‌ی یک دوستی مسموم وجود دارد. بالفرض ممکن است فردی دوست خود را عمیقاً تحسین کرده یا او را دوست داشته باشد، ممکن است برخی از ویژگی‌های شخصیتی او واقعاً قابل تحسین باشند، اما هیچ‌کدام نمی‌توانند دلیلی بر سمی نبودن یک دوستی باشند. اینکه دوستتان را دوست بدارید، چیز بدی نیست، اما به خاطر داشته باشید کماکان باید رو به جلو حرکت کنید.

End-a-Toxic-Friendship

۲- متن حرف‌هایی که قصد دارید به او بگویید را آماده کرده و آن را تمرین کنید. پایان دادن به دوستی عملی دشوار است، ترک یک دوست سمی نیز از این قائده مستثنا نبوده و سخت خواهد بود. او ممکن است خطای خود را انکار کند یا درباره آن با شما بحث کند. پیشاپیش متن حرف‌های خود را آماده کرده و آن را تمرین کنید، این کار کمک می‌کند در مواجهه با او آرام مانده و کاری که می‌بایست را انجام دهید.

  • ابتدا تمام افکار خود را بنویسید، سپس به آنچه نوشته‌اید نگاه کنید. سعی کنید مهم‌ترین دلایل خود را از آن بیرون کشیده و در چند جمله به‌وضوح بیان کنید که چرا این رابطه را ترک می‌کنید.
  • متن را چندین بار تمرین کنید. می‌توانید جلوی یک آینه تمرین کرده و یا جملات را برای خود از حفظ بگویید. وقتی با دوست خود مواجه می‌شوید، ابداً نباید متن را در دست گرفته و از روی آن بخوانید، پس قبل از این رویارویی سعی کنید، جملات خود را کم و بیش به خاطر بسپارید.

End-a-Toxic-Friendship

۳- تا حد امکان رک سخن بگویید. وقتی یک رابطه مسموم را تمام می‌کنید، باید این کار را کاملاً شفاف و واضح انجام دهید. افراد سمی معمولاً شخصیتی «پیله» و کنترل‌گر داشته و به‌سادگی پاسخ نه را نمی‌پذیرند. سخن واضح، در گسستن پرقدرت رشته‌های این پیوند به شما کمک زیادی خواهد کرد.

  • لازم نیست بی‌رحم باشید. حتی اگر آسیب‌های شدیدی از جانب این فرد متحمل شده‌اید، تهاجم بی‌دلیل می‌تواند وضعیت را به یک میدان مبارزه تبدیل کند. سعی کنید سخنان‌تان شفاف اما عاری از هرگونه توهین باشد.
  • احساسات و انتظارات خود را قاطعانه بیان کنید. برای مثال «احساس می‌کنم این رابطه هیچ دستاوردی برای من ندارد. من به تو اهمیت می‌دهم، اما ادامه‌ی این رابطه برای من دشوارتر از قبل شده است. فکر می‌کنم بهتر است که هرکدام راه خود را ادامه دهیم.»

End-a-Toxic-Friendship

۴- حد و مرزها را شفاف کنید. روشن کنید که از این پس رابطه به چه شکل خواهد بود. از قبل فهرستی از مرزهای شخصی خود تهیه کرده و آن‌ها را برای دوست خود روشن کنید. اگر تمایل ندارید هیچ‌گونه تماسی با وی داشته باشید بگویید، این مسئله را روشن کنید. هرگز برای مرزهای خود عذرخواهی نکنید، این حد و مرزها برای پویایی روابط سالم از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

  • مرزهای خود را تا حد ممکن شفاف سازید. به عنوان مثال بگویید «می‌خواهم بدانی که تمایل دارم برای مدتی در ارتباط نباشیم، برای التیام و بهتر شدن حالم به اندکی زمان و فاصله نیاز دارم، لطفاً از برقراری تماس و ارسال پیام خودداری کنید.»
  • اگر احساس می‌کنید نیاز دارید حد و مرزهای خود را برای دیگران روشن کنید، این کار را انجام دهید. به عنوان مثال شاید دیگر نخواهید آن فرد را در دورهمی‌ها ببینید، بگذارید دیگران این مسئله را بدانند. می‌توانید بگویید «همان‌طور که در جریان هستید من با آزاده قطع رابطه کرده‌ام؛ اگر می‌خواهید زمان‌هایی را با او سپری کنید مشکلی ندارم، اما اگر قرار است در یک دورهمی او هم حضور داشته باشد حتماً از قبل به من اطلاع دهید. تا مدتی تمایل ندارم او را ببینم زیرا به کمی فاصله نیاز دارم.»

بخش دوم: محدود کردن ارتباطات

End-a-Toxic-Friendship

۱- اجازه دهید که فرد بداند تمایلی به دیدار مجدد ندارید. پس از قطع ارتباط، یک دوست سمی احتمالاً تلاش می‌کند در هر شرایطی برای پی بردن به نیازهای شما تقلا کند. او ممکن است سعی کند از اعتماد شما برای همدردی بیشترین بهره را برده و پس از قطع رابطه دوباره به شما نزدیک شود. به‌وضوح بگویید که تمایل ندارید بار دیگر او را ببینید و دیگر با او در تماس نخواهید بود.

  • در این شرایط کمی بی‌پرده بودن اشکالی ندارد. تکرار می‌کنم، پرخاشگری نکنید، فقط محکم و استوار باشید. جمله‌ای مثل «من دیگر نمی‌خواهم شما را ببینم، پس خواهش می‌کنم دیگر با من تماس نگیرید» انتخاب خوبی خواهد بود.
  • دوست سمی احتمالاً با قطع رابطه به‌سادگی کنار نیامده و تلاش می‌کند شما را به حصار خود بازگرداند. برای اینکه به وی بفهمانید در ابراز عدم تمایل به ادامه آن رابطه جدی بوده‌اید، در صورت امکان شماره فرد را مسدود کنید.

End-a-Toxic-Friendship

۲- از شر آن فرد در رسانه‌های اجتماعی خلاص شوید. اگر کسی را از زندگی خود حذف کرده‌اید، هیچ دلیلی به ادامه‌ی تعامل با او در رسانه‌های اجتماعی وجود ندارد. او را در تمام رسانه‌های اجتماعی حذف کنید. از آنجا که دیگر از اتفاقات جدید زندگی وی باخبر نمی‌شوید، به‌راحتی می‌توانید احساسات خود را نظم بخشید.

  • همه‌ی افراد صفحات اجتماعی خود را نمی‌بندند. اگر دوستتان صفحه‌ی فیس‌بوک یا توییتر خود را عمومی کرده است، پس از حذف وی، در برابر وسوسه‌ی چک کردن مجدد صفحه‌ی او نیز مقاومت کنید. تنها نتیجه‌ی این کار، تحریک احساسات منفی و بد شدن حال شما است.

End-a-Toxic-Friendship

۳- برای محدود کردن آن ارتباط به خود پاداش دهید. رها کردن یک رابطه طبیعتاً سخت خواهد بود، حتی رها کردن یک رابطه‌ی بد. یک دوست سمی ممکن است ایده‌های غلطی را در مغز فرد بگنجاند، مانند این تفکر که کسی جز او، آن فرد را درک نمی‌کند. ممکن است مجبور باشید برای خود انگیزه‌هایی ایجاد کنید. برای محدود کردن ارتباط پاداش‌های کوچکی برای خود در نظر بگیرید.

  • برای خود اهدافی تعیین کرده و زمانی که به آن‌ها دست یافتید، به خود جایزه دهید. برای مثال اگر توانستید تا یک هفته پیام‌های او را بی‌جواب بگذارید، یک لباس نو برای خود بخرید. اگر توانستید صفحه‌ی اینستاگرام وی را برای ۱ ماه چک نکنید، خود را به یک وعده‌ی غذای خوب در یک رستوران گران‌قیمت دعوت کنید.

End-a-Toxic-Friendship

۴- برای پر کردن خلأ راه‌هایی بیابید. هیچ‌کس تمایل ندارد که دوباره به سمت یک رابطه مسموم تمام‌ شده بازگردد. با این حال، از آنجا که احتمالاً زمان و انرژی زیادی صرف این دوستی کرده است، با گذشت زمان فقدان این شخص را در زندگی خود احساس خواهد کرد و ممکن است تا مدت‌ها پس از قطع رابطه مغشوش و تنها باشد. برای پر کردن این خلأ، خود را سرگرم نگاه دارید.

  • برای پرت کردن حواس خود به سرگرمی جدیدی روی آورید. مثلاً می‌توانید بافتنی، دوختن لباس، پخت و پز یا هر چیز دیگری که به آن علاقه‌مند هستید را امتحان کنید.
  • سعی کنید دوستان جدیدی بیابید. شکل‌گیری روابطی جدید و مثبت‌تر از قبل، کمک می‌کند از رها کردن یک دوست مسموم احساس خوشحالی و اعتماد به نفس داشته باشید. به یک باشگاه بپیوندید، کارهای داوطلبانه انجام دهید یا به‌تنهایی به یک دورهمی رفته و با کسی صحبت کنید.

بخش سوم: مقابله با احساسات

End-a-Toxic-Friendship

۱- احساسات ناخوشایند را بپذیرید. پس از ترک یک دوستی، طبیعتاً تا مدت‌ها احساسی ۱۰۰% مشابه آنچه بودید را نخواهید داشت. تصدیق و لمس احساسات، حتی در صورت منفی بودن آن‌ها، بسیار حائز اهمیت است. به جای تلاش برای دور کردن احساسات ناخوشایند، آن‌ها را همان‌طور که رخ می‌دهند، بپذیرید.

  • به یاد داشته باشید که روابط همواره دشوار هستند. پس از شکستن یک پیوند عاطفی، کسی از هجوم احساسات ناخوشایند در امان نخواهد بود. سعی نکنید این احساسات منفی را به‌گونه‌ای حل کنید، این کار شما را از کنار آمدن با مشکلات موجود باز می‌دارد.
  • به یاد داشته باشید روابط بر مبنای رشد شخصی افراد است. هرچند اکنون ممکن است احساس خوبی نداشته باشید، اما تلاشی موفق در جهت انتخاب‌هایی سالم‌تر در آینده داشته‌اید. این مسئله، هرچقدر در لحظه دشوار باشد، درنهایت برای فرد مفید خواهد بود.

End-a-Toxic-Friendship

۲- اطراف خود را با انسان‌های مثبت‌اندیش پر کنید. هر گاه یک رابطه‌ی سمی را ترک گفتید، اطراف خود را با انسان‌های مثبت که یادآور تمام چیزهای خوب و مثبت موجود در یک رابطه هستند، پر کنید. با یافتن الگوهای سالم و مثبت، با احساسات خود به‌خوبی مقابله کرده و رو به جلو حرکت خواهید کرد.

  • با آن دسته از دوستان خود که مثبت‌نگر و حامی هستند در تعامل باشید. برای جمع شدن دور هم و گذراندن زمان با آن‌ها برنامه‌ریزی کنید.
  • درباره اتفاقاتی که برایتان رخ داده، شرح دهید. صادقانه بگویید که به‌تازگی یک رابطه‌ی دوستی را به پایان رسانده‌اید و به حمایت بیشتری از جانب آن‌ها نیازمند هستید.

End-a-Toxic-Friendship

۳- نقش خود را در روابط سمی بازشناسی کنید. بسیاری از افرادی که در دوستی‌های مسموم به سر می‌برند، ذاتاً به این نوع روابط بد گرایش دارند. به تاریخچه‌ی روابط دوستانه، عاشقانه و خانوادگی خود بنگرید. شاید مرتباً در ایجاد این نوع روابط منفی نقشی معلوم ایفا می‌کنید. آگاهی از این نوع الگوهای رفتاری، در خلاص شدن از آن‌ها نقش مؤثری خواهد داشت.

  • با این که هرگز نمی‌توان گفت شما مسئول ضعف رفتار شخص دیگری هستید، اما ممکن است به دلایلی خاص انسان‌های سمی شما را آسیب‌پذیر و قابل‌نفوذ بیابند. مثل آن که شاید بیشتر تمایل دارید در روابط خود تسلیم باشید و برای بیان نیازهای خود احساس راحتی نمی‌کنید، شاید در زمان جوانی از طرف خانواده یا یکی از عزیزان خود مورد سوءاستفاده‌ی عاطفی قرار گرفته و یا شاید ذاتاً شخصی مردم‌دار هستید.
  • تشخیص علت اینکه چرا کارتان به روابط منفی کشیده می‌شود، خود کلیدی برای شکستن این الگو خواهد بود. اگر تعداد رابطه‌های مسمومی که در آن‌ها بوده‌اید، زیاد است، شاید بهتر است برای کمک به حل این مسئله به یک روان‌درمانگر مراجعه کنید.

End-a-Toxic-Friendship

۴- صبور باشید. انتظار نداشته باشید در مدت‌زمان کوتاه حال بهتری داشته باشید. التیام به گذر زمان نیاز دارد. به خود فشار نیاورید که حتماً می‌بایست احساس بهتری داشته باشید. به خود اجازه‌ی سوگواری بدهید. پس از ترک یک رابطه طبیعی است که تا چند ماه ناراحت و آشفته باشید. به یاد داشته باشید که این ناراحتی موقتی بوده و درنهایت احساس خوبی خواهید داشت.

 

منبع: چطورپدیا

چطور مراقبه سبب بهبود خواب افراد می‌شود؟

چطور مراقبه سبب بهبود خواب افراد می‌شود؟ 

آیا ممکن است خواب کلیدی برای بهبود ذهنیت در بیداری باشد؟ اگر خواب سختی دارید و اغلب با احساس خستگی از خواب بیدار می‌شوید، قبل از اینکه از رخت خواب بیرون آمده و تلویزیون را روشن کنید، سعی کنید یک مراقبه هدایت ‌شده برای خواب داشته باشید.

برای داشتن موفقیت همیشگی، سخت‌ترین قسمت موجود برای فرد آن است که برآورد کند هر شب می‌بایست چه میزان خواب داشته باشد. مطالعات نشان داده که این میزان برای افراد بالغ بین ۱۸ تا ۶۵ سال هر شب معادل ۷ الی ۹ ساعت می‌باشد؛ مطمئناً این نکته را پیش‌تر شنیده‌اید. حتی با اطمینان می‌گوییم با وجود آنکه همواره می‌دانستید هر شب چه میزان خواب برای بدن لازم است، به آن عمل نمی‌کردید.

برای هر فرد در طول روز اتفاقات زیادی رخ می‌دهد که درگیر آن‌ها خواهد بود و شب تنها زمان باقی‌مانده است که به انجام کارهای خود بپردازد؛ او تصمیم می‌گیرد کمی بخوابد اما به خود می‌آید و متوجه می‌شود مدت‌هاست در تخت دراز کشیده و به کارهای دیگری که می‌توانست در آن لحظه انجام دهد، فکر می‌کند.

 

در نگاه اول خوابیدن بی‌ثمرترین کاری به نظر می‌آید که در طول روز انجام می‌دهیم، اما ابداً این‌طور نیست. اگر قصد دارید میزان قدرت ذهن خود را در بیداری افزایش دهید، استفاده از مراقبه‌ای هدایت‌ شده برای خواب بهترین نقطه‌ی شروع خواهد بود.

سرفصل‌ها:

  • نحوه عملکرد مراقبه هدایت ‌شده
  • مراقبه با خواب چه می‌کند؟
  • تصورات غلط موجود در رابطه با مراقبه‌ی هدایت ‌شده
  • مزایای مراقبه‌ی هدایت ‌شده برای خواب
  • صحبت‌های نهایی

 

نحوه عملکرد مراقبه هدایت‌ شده

مراقبه هدایت‌ شده همان‌طور که از نام آن پیدا است، درست به‌مانند آن است که در طول مسیر دستیابی به هدفی خاص، برای خود یک راهنما داشته باشیم. گام اول اطمینان از آرامش بدن و ذهن است.

اغلب اوقات این راهنمای مراقبه برای تمرکز بخشیدن به حواس فرد، برای او موزیک پخش می‌کند، معمولاً این موسیقی صدای پرندگان و امواج دریا است. هرچند اگر گوش دادن به موزیک برای شخص شما آرامش‌بخش نیست می‌توانید به‌سادگی از کنار آن عبور کنید، هیچ قانونی وجود ندارد که بگوید چیزی به‌طور حتم آرامش‌بخش است. کما اینکه آرامش یک نوع احساس شخصی است.

همین‌طور که در این سفر لذت‌بخش آرامش و تمرد اعصاب سیر می‌کنید، نفس‌های عمیق را فراموش نکنید؛ چراکه تنفس عمیق در پایداری آرامش نقش فوق‌العاده‌ای خواهد داشت.

تنفس

نفس‌هایی که می‌کشید می‌بایست منظم بوده تا بتوانید تمرکز کنید. زمانی که بر روی تنفس خود متمرکز می‌شوید، به محض آن‌که فکری وارد ذهن شد، خود را مجسم کنید که آن فکر را در اتاقی دیگر قرار داده و در آن اتاق را می‌بندید. تنها زمانی اجازه دارید به تفکرات دیگر بپردازید که بر روی تنفس خود متمرکز شده باشید.

تفکرات

اگر فرد بر تفکر خود متمرکز باشد، توانایی درگیر شدن با اندیشه‌های جدیدی که وارد ذهن می‌شود را خواهد داشت. هر زمان مرحله شناسایی و اکتشاف آن اندیشه به پایان رسید، قادر خواهد بود تا فکر جدید را در طبقه‌ای از ذهن خود جای دهید.

به این طبقه‌ها همانند قفسه‌های کتاب بنگرید، هر کتاب، یک اندیشه‌ی مجزا خواهد بود. این قفسه به ترتیب حروف الفبا سازمان‌دهی شده است، به این معنا که شب در هنگام خواب، به‌راحتی می‌توان این افکار را کنار گذاشته و ذهن خود را برای خواب خالی کنید. عمل مکاشفه افکار خود را مادامی‌که تمام این اندیشه‌های مجزا در قفسه‌های ذهن جای نگرفته‌اند، ادامه دهید.

تمرکز

در کنار تمام این‌ها، می‌توان تنها با تمرکز بر روی یک شیء عمل مراقبه را انجام داد. این شیء باید آن‌قدر کوچک باشد که مجبور باشید برای تمرکز بر آن حتماً به آن نگاه کنید. هدف، بازداشتن چشم‌ها از دید زدن و سیر کردن در اطراف است. فرضاً چیزی مانند صندلی در اینجا به کار نمی‌آید. برای این کار به چیزی به کوچکی نوک یک مداد یا بینی یک عروسک نیاز خواهید داشت.

هدف یافتن چیزی است که مشکلی برای تمرکز بر آن ندارید و سپس می‌بایست جنبه بسیار کوچکی از آن را انتخاب کرده و تمام حواس خود را بر آن متمرکز کنید.

 

مراقبه با خواب چه می‌کند؟

 

مغز انسان قادر است نوعی الکتریسیته‌ی قابل اندازه‌گیری تولید کند که ما آن را به نام امواج مغزی می‌شناسیم. ۴ نوع امواج مغزی عبارت‌اند از آلفا، بتا، دلتا و تتا.

تمرکز، احساسات و قدرت آرامش در موج آلفا جای گرفته‌اند. موج بتا محل قرارگیری توانایی تمرکز، اضطراب و عصبانیت و یا ترس می‌باشد. موج دلتا مرتبط با خواب عمیق و بدون رؤیا بوده و موج تتا جایی است که رؤیا شکل می‌گیرد. زمانی که مغز آرام شده و ذهن رفته‌رفته عمیق می‌شود، از تک‌تک این امواج عبور خواهیم کرد.

 

تصورات غلط موجود در رابطه با مراقبه‌ی هدایت ‌شده 

در رابطه با مراقبه تصورات اشتباهی وجود دارد که قبل از ادامه کار باید به آن‌ها اشاره کنیم. قبل از شروع، نیازی نیست که ذهن خود را به‌طور کامل خالی کنید. در حقیقت ممکن است زمانی که به تکمیل افکاری که در طول روز داشتید می‌پردازید، ذهن همانند یک مکان شلوغ و پر سروصدا باشد.

 

همچنین تصور غلطی وجود دارد که مراقبه حتماً می‌بایست برای مدتی خاص و در یک موقعیت خاص انجام شود؛ که البته هیچ‌کدام صحیح نیست، می‌توان زمانی که پشت میز نشسته‌ایم، رو مبل نشسته‌ایم، یا به حالت نیلوفر آبی یوگا نشسته‌ایم، مراقبه کنیم. همچنین می‌توانیم پنج دقیقه، پانزده دقیقه یا حتی یک یا دو ساعت مراقبه داشت، انتخاب زمان کاملاً بسته به خود فرد است. با تکرار دفعات مراقبه می‌توان به قدرت مراقبه دسترسی یافت؛ یعنی می‌توان چندین بار در طول روز به مدت ۱۵ دقیقه مراقبه کرد یا روزی یک‌بار به مدت یک ساعت مراقبه داشت. هدف تنها عادت کردن به تمرین مراقبه است.

 

مزایای مراقبه‌ی هدایت‌ شده برای خواب

 

مزیت ۱: کاهش استرس

عامل ایجاد تمام استرس‌های فرد بی‌خوابی نیست، اما احتمال بروز بی‌خوابی در افرادی که به‌طور منظم در معرض استرس قرار دارند، بیشتر است. اگر بتوان استرس را به شکل درست مدیریت کرد، مشکل خواب نیز به‌درستی مدیریت خواهد شد. زمانی که مراقبه هدایت ‌شده، ذهن را وارد سطوح عمیق‌تری از آرامش می‌کند، سرعت عملکرد امواج مغزی پایین می‌آید. مطالعات نشان داده که مراقبه در کاهش و حتی از بین بردن علائم استرس، زودرنجی احساسی و افسردگی تا ۳۱% موفق عمل کرده است.

مراقبه با کمک به فرد در شناخت احساسات خود، این امکان را به وی می‌بخشد که بتواند خود را از این احساسات جدا سازد. با جداسازی احساسات و عواطف از خود، ذهن را آزاد کرده و خواب بهتری خواهیم داشت. این امر به نوبه خود فرد را متوجه می‌سازد که احساسات نه او را تعریف کرده و نه او را کنترل می‌کنند. تمایل دارید با احساس قدرتی ناشی از عدم وجود هیچ‌گونه استرس و یا اضطراب از خواب بیدار شوید؟

 

مزیت ۲: شرکت در تجارب جدید

مراقبه فرآیند دسترسی به ناخودآگاه است. مادامی‌که به آن دسترسی دارید، می‌توانید تصمیمات، افکار و اهداف را در تصورات و تجربیات خود ثبت کنید. ازآنجاکه ذهن قادر نیست تفاوت آنچه صرفاً تصور بوده و اتفاقات واقعی را درک کند، اتفاقاتی که تصور کرده‌اید برای مغز واقعی خواهد بود. این امر این امکان را به فرد می‌دهد که در تصور خود کاری که می‌بایست انجام دهد را به پایان برساند.

هر فعالیتی که در ذهن خود آن را تمام می‌کنید، به ذهن کمی آرامش می‌بخشد؛ همین‌طور که سرعت پردازش ذهن کمتر می‌شود، احساس آرامش بیشتری خواهید داشت.

یک مزیت مثبت دیگر این است که روز بعد به‌طور دقیق می‌دانید که چه کارهایی را می‌بایست انجام دهید. هرچقدر مراقبه واضح‌تر و زنده‌تر باشد، تصویرسازی با قدرت بیشتری شکل می‌گیرد. اگر پیش از شروع کاری در ذهن خود چندین بار آن را انجام دهید، خلاقیت و راندمان کار افزایش خواهد یافت. به این عمل همانند جور کردن یک جورچین و خراب کردن مجدد آن نگاه کنید. هر بار که می‌بینید تمام قطعات در کنار یکدیگر مرتب شده‌اند، تکرار نتیجه خروجی آسان‌تر خواهد بود.

 

مزیت ۳: افزایش بهره‌وری

 

از شما می‌خواهیم زمانی را به خاطر بیاورید که به‌سختی درگیر کار بوده‌اید که از فرط خستگی احساس ناتوانی کرده‌اید. زمانی را به خاطر بیاورید که به نقطه‌ای رسیدید که قدرت حل ساده‌ترین مسائل را نداشتید، در آن لحظات فقط به مشکل خیره شده و ذهنتان به‌هیچ‌وجه قادر به پاسخ‌گویی نبود و درنهایت بدون نتیجه و با این فکر که آن مشکل غیرقابل‌حل است به خواب ‌رفته‌اید. با این‌ حال صبح روز بعد که از خواب بیدار شدید، مانند آن‌که راه‌حل مسئله را در خیال خود دیده باشید، دقیقاً می‌دانستید که باید چه کنید و چطور مشکل را در عرض یک دقیقه حل کنید. چه اتفاقی افتاد؟

نداشتن خواب کافی اثرات منفی بر روی میزان بهره‌وری فرد خواهد داشت. وقتی خواب کافی نداشته‌اید، قدرت دقت و تمرکز تا حد زیادی تحت ‌فشار خواهد بود، این دو قوه هر دو از منابع تمام‌شدنی هستند، به این معنی که در طول روز هرچه بیشتر آن‌ها را به کار گیرید، به تعداد دفعات کمتری قابل استفاده خواهند بود.

وقتی خواب کافی دارید، به قوه تمرکز و توجه اجازه بازسازی دوباره می‌دهید که باعث می‌شود فرد روز را با احساس جوانی و قبراق آغاز کرده و به سراغ مشکلات برود. زمانی که خواب کافی نداشته باشید، این مسئله سبب ایجاد ضعف در حافظه، ضعف در زمان واکنش (سرعت عمل) و ضعف در عملکرد شما خواهد شد.

 

مزیت ۴: تقویت سلامت جسم

علاوه بر اثرات مثبتی که مراقبه می‌تواند بر سطح استرس و سیستم ایمنی بدن داشته باشد، تأثیرات مثبتی بر سلامت جسم فرد نیز خواهد داشت.

مراقبه به‌عنوان راهی برای افزایش سطح تستسترون شناخته شده است. زمانی که سطح استرس با مراقبه پایین می‌آید، نتیجتاً سطح تستسترون بالا رفته و پس از آن‌که تا مقدار زیادی افزایش یافت، توانایی بدن برای ساخت ماهیچه به میزان خوبی افزایش خواهد یافت. یک مزیت دیگر مراقبه هدایت‌ شده برای خواب، بهبود کیفیت خواب است که توانایی بدن را برای بازسازی پس از ورزش بهبود می‌بخشد.

 

مزیت ۵: تغییر ذهن (ذهنیت)، به معنای واقعی کلمه

مراقبه می‌تواند میزان ماده خاکستری را در قشر جلویی مغز افزایش دهد. ماده خاکستری مغز در کنترل عضلات و ادراک حواس مانند دیدن و شنیدن، حافظه، احساسات، سخنرانی، تصمیم‌گیری و کنترل خود دخیل است. مطالعات نشان می‌دهد که مراقبه نه‌تنها می‌تواند عملکردهای شناختی مراتب بالاتر را بهبود بخشد، بلکه سبب تغییر فعالیت مغز نیز می‌شود.

مغز هنگام خواب فعالیت بیشتری نسبت به زمان بیداری دارد، چراکه از زمان خواب برای سازمان‌دهی و ذخیره‌سازی اطلاعاتی که در طول روز وارد آن کرده‌اید، استفاده می‌کند. علت اینکه اغلب خواب شب مربوط به آخرین چیزی که دیده‌ایم یا خوانده‌ایم است، دقیقاً همین مسئله است! کمک گرفتن از مراقبه هدایت‌ شده برای داشتن خوابی آرام، به مغز در عمل پالایش و سازمان‌دهی افکار تا قبل از خواب کمک زیادی می‌کند.

 

صحبت‌های نهایی

فیلم‌ها و صوت‌های مراقبه هدایت‌شده به تعداد نامحدود در دسترس می‌باشند که در مسیر دستیابی به اهداف گوناگون به افراد کمک خواهند کرد. این‌که تنها یک روش را امتحان کرده و بگوییم این کار مناسب من نیست درست نیست. به‌طورقطع مزایایی وجود خواهد داشت که دستیابی به آن‌ها ملزم به تلاش برای یافتن بهترین راه موجود برای شخص خود شما است.

با صداهای متفاوت، اهداف متفاوت و زمان‌های مختلف تلاش کنید تا بهترین گزینه موجود را بیابید.

 

منبع: چطورپدیا

چطور مراقبه صبح‌هنگام را شروع کنیم؟ (برای مبتدیان)

چطور مراقبه صبح‌هنگام را شروع کنیم؟ (برای مبتدیان)

مطمئناً تاکنون در مورد مزایای داشتن یک برنامه روتین مراقبه به کرات شنیده و یا خوانده‌اید، اما کماکان ممکن است نسبت به آن دلهره داشته و برای شروع تردید داشته باشید و یا فکر کنید برای مراقبه به زمان زیادی نیاز خواهید داشت؛ یا اینکه ممکن است چندین و چند بار آن را امتحان کرده باشید اما تنها نتیجه آن تلنبار شدن افکار مختلف در ذهن بوده و احساس کردید عایدی نداشته یا حتی ممکن است بیشتر باعث شود در افکار خود غرق شده و با خود بگویید که در این کار اصلاً خوب نیستید.

 

در این مقاله مفهوم اساسی هدف واقعی مراقبه، مزایای به‌کارگیری این مراقبه‌ی روحانی در زندگی و نکات ساده‌ای که می‌بایست رعایت کنید، ارائه می‌شود تا به شما کمک کند موانع موجود بر سر راه تمرینات روزانه را برداشته و با یادگیری چند تمرین ساده پایه‌ای تغییرات مثبتی در زندگی خود ایجاد کنید.

 

سرفصل‌ها:

  • بدن و ذهن در مراقبه صبح‌هنگام
  • حذف موانع مراقبه صبح‌هنگام
  • روش‌های اصولی مراقبه صبح‌هنگام
  • مراقبه صبح‌هنگام هدایت‌ شده

 

بدن و ذهن در مراقبه صبح‌هنگام

 

مراقبه ابزاری فوق‌العاده برای حفظ تعادل و تعامل میان جسم و ذهن است؛ روشی ساده که هرکجا و در هر زمان برای کاهش استرس پاسخ‌گو است. درست همانند تمرینات جسمانی، هرچه بیشتر تمرین می‌کنید، پی به مزایای بیشتری برده و اثرات آن بر ذهن و بدن ماندگارتر خواهد بود.

طی مطالعه‌ای که توسط انجمن روانشناسی آمریکا انجام شد، ۴۰ درصد از افرادی که مورد بررسی قرار گرفتند، در اثر استرس به پرخوری یا خوردن غذاهای ناسالم روی می‌آوردند و ۴۶ درصد از آن‌ها به دلیل سطح بالای استرس شب‌ها از خواب بیدار می‌شدند.

نکته این است، همه‌ی افراد می‌توانند ذهن خود را روی خوردن غذای سالم‌تر، ورزش بیشتر، خواب بهتر و یا استفاده از محصولات و ماسک‌های طبیعی‌تر در خانه برای داشتن پوستی بهتر متمرکز کنند، اما اگر از ذهن مراقبت نشود، کماکان احساس نارضایتی و عدم تعادل در زندگی وجود خواهد داشت.

 

مراقبه سبب داشتن جسمی پاک‌تر و ذهنی شفاف‌تر خواهد شد:

بنا بر نتایج یک مطالعه انجام شده در هاروارد، مراقبه با کاهش استرس و اضطراب به‌نوبه خود سبب کاهش التهاب بدن، کاهش فشارخون، افزایش میزان دقت فرد، خواب بهتر، کمک به اتخاذ تصمیم‌های هوشمندانه و تنظیم افکار می‌شود، به‌طوری‌که فرد هیچ‌گاه در واکنش و قضاوت شتاب‌زده عمل نخواهد کرد.

مراقبه در کاهش استرس مؤثر بوده، اما یک مزیت بزرگ مراقبه این است که فرد با آن به آرامش می‌رسد. آرامشی که به عقیده‌ی معنویون تمام فهم و درک را در بر می‌گیرد. یکی از بزرگ‌ترین اهداف مراقبه آن است که فرد با خود هماهنگ باشد و با خود ارتباط برقرار کند تا در نتیجه آن بتواند به انرژی «وحدت» دست یابد.

 

مراقبه راهی برای جداسازی افکار است، به‌طوری‌که چند فکر در سر دارید و بین هرکدام فاصله بسیار کوچکی وجود داشته که خموشی نامیده می‌شود. این فاصله‌های کوچک دروازه‌ای به سمت ذهن بی‌انتها و نامحدود و احساس این پیوند الهی هستند.

حذف موانع مراقبه صبح‌هنگام

 

شایع‌ترین موانع مراقبه آن موانعی است که توسط خود فرد و حتی گاهی به‌طور ناخودآگاه ایجاد می‌شود. در این قسمت رایج‌ترین بهانه‌هایی که بکار می‌بریم تا در برابر شروع مراقبه مقاومت کنیم و اقداماتی که باید در این باب انجام شود را معرفی خواهیم کرد.

 

بهانه ۱: زمان کافی ندارم

تصور غلطی در این‌ باره وجود دارد که حتماً می‌بایست ۳۰ دقیقه تا یک ساعت به مراقبه بپردازیم؛ درحالی‌که می‌توان روزانه از ۵ دقیقه تا یک ساعت و در هرجای ممکن مراقبه داشت. قوانین را همواره خود فرد تنظیم می‌کند! فقط می‌بایست به انجام آن متعهد شوید. از کم شروع کنید، با گذشت زمان هرچقدر بیشتر به آن مداومت بورزید، به‌طور قطع خود زمان تمرین را افزایش خواهید داد.

 

بهانه ۲: نمی‌توانم یکجا بدون ‌حرکت بنشینم

به سبک خود مراقبه کنید. برخی قدم زدن هنگام مراقبه را به نشستن ترجیح می‌دهند. دکتر کلی مک گانیگل یک تمرین مراقبه‌ی ۱۰ دقیقه‌ای برای پیاده‌روی ارائه داده که شامل ۱ دقیقه تمرکز روی هرکدام از حواس بدن هنگام راه رفتن می‌باشد، مانند احساس تک‌تک نفس‌هایی که می‌بلعیم، لمس هوا و باد روی پوست و احساس تمام چیزهایی که می‌شنویم و می‌بینیم.

 

بهانه ۳: ذهن من هیچ‌گاه متوقف نمی‌شود

در طول یادگیری عمل مراقبه بروز احساس ناامیدی طبیعی است. تغییر انتظارات، کمک بزرگی در غلبه بر این مانع خواهد بود. همواره بر روی پیشرفت‌های کوچک روبه‌جلو تمرکز کنید. این‌که رفته‌رفته ذهن خود را درک کنید و یاد بگیرید چطور تفکرات منفی را تغییر دهید یک دستاورد بزرگ است.

 

روش‌های اصولی مراقبه صبح‌هنگام

 

یک مراقبه خوب زمانی آغاز می‌شود که شخص روشی برای خود بیابد که برای وی از همه مناسب‌تر است. به خاطر داشته باشید چون تکنیک‌ها و سبک‌های گوناگونی برای این کار وجود دارد نمی‌توان گفت راهی صرفاً درست یا غلط خواهد بود.

 

چند سبک مختلف مراقبه

مراقبه تنفس: از این روش می‌توان به‌تنهایی و به‌عنوان یک مراقبه برای آرام کردن ذهن و کاهش حواس‌پرتی‌ ذهن استفاده کرد. بر روی تنفس خود تمرکز کنید، دم و بازدم.

خیره شده به شمع: اگر تمرکز سخت است، این روش بهترین گزینه موجود است. تنها کاری که باید کرد روشن کردن یک شمع است، به این شکل توجه و دقت جلب خواهد شد. اگر فکری وارد ذهن شد عذر آن را خواسته و به شمع خیره شوید!

مراقبه‌ی مانترا: تکرار کلمات راهی برای آرامش و تمرکز است. مانترا که به معنی «رها شدن فکر» است به واژه‌هایی گفته می‌شود که با آهنگ خاصی به دفعات تکرار می‌شود.

مراقبه هدایت ‌شده: منابع آنلاین زیادی وجود دارند که ترکیب مراقبه و موسیقی را برای دستیابی به آرامش آماده ساخته‌اند. عبارت «مراقبه‌ی هدایت ‌شده» را در گوگل جست‌وجو کنید، خواهید دید هزاران هزار منبع مختلف برای آن وجود دارد.

مراقبه پیاده‌روی: این مورد که پیش‌تر نیز ذکر شد، یک مراقبه ۱۰ دقیقه‌ای است که شامل ۱ دقیقه تمرکز بر روی هر یک از حواس بدن هنگام راه رفتن است، مانند احساس نفس‌هایی که می‌بلعیم، لمس هوا و باد روی پوست و احساس تک‌تک چیزهایی که می‌شنویم و چیزهایی که می‌بینیم.

مراقبه توجه آگاهی: توجه آگاهی، تسلط بر شناخت اتفاقاتی است که در لحظه در حال رخ دادن است که آنچه را که دارد رخ می‌دهد و آنچه رخ داده و تمام شده را نیز شامل می‌شود. این شناخت شامل شناخت تمامی افکار، صداها، احساسات بدن و کوچک‌ترین چیزهای دیگر موجود در لحظه می‌باشد. ایده کلی آن است که تمام قضایا بدون قضاوت فقط مشاهده شده و درحالی‌ که به آن‌ها آگاه هستیم، باز بمانند.  تکنیک‌های گوناگون را تجربه کرده و به آن روش که برای شما بهتر عمل می‌کند، روی آورید.

 

مراقبه صبح‌هنگام هدایت‌ شده

 

اگر تاکنون هیچ‌گاه مراقبه نکرده‌اید یا حداقل برای مدت‌زمان طولانی آن را کنار گذاشته‌اید، پیشنهاد ما این است که با یک تمرین ۱۰ الی ۱۵ دقیقه‌ای آغاز کنید. با تمرین بیشتر توانایی فرد برای صامت نشستن بیشتر خواهد شد. در نظر داشته باشید قبل از شروع می‌توان قصد و انگیزه کوچکی تعیین کرد، اما هرگز انتظار وقوع نتیجه خاص را نداشته و هیچ نوع «باید» برای نحوه انجام مراقبه تعیین نکنید. تنها ذهن خود را برای پذیرش آنچه مراقبه باید به آن ببخشد باز کنید.

 

بهترین زمان مراقبه صبح زود، قبل از نوشیدن قهوه و چای است، بدین ترتیب شروع آرامش بخشی برای روز خود انتخاب کرده‌اید. این مراحل ساده را برای شروع یک تمرین مراقبه بکار گیرید:

 

  • فضایی انتخاب کنید که مکان مقدس مراقبه‌ی شما باشد. سعی کنید اتاقی انتخاب کنید که عاری از هرگونه سروصدا و حواس‌پرتی بوده و آن را تبدیل به گوشه دنج خود کنید. یک موسیقی آرامش‌بخش در پس‌زمینه، روشن کردن یک شمع یا بخور خوشبو و یا دود کردن عود گزینه‌های خوبی هستند.
  • یک زمان خاص برای مراقبه انتخاب کنید. مراقبه را در اولویت قرار دهید. قراری با خود گذاشته و هر روز در آن زمان مشخص به مراقبه بپردازید و به آن به‌عنوان تغذیه روح خود بنگرید. برخی افراد تمایل دارند مراقبه را پیش از خواب انجام دهند که البته کمک می‌کند خواب بهتری داشته باشند.
  • لباس راحت بپوشید، چیزی مانند پیژامه.
  • راحت بنشینید، می‌توانید روی یک کوسن روی کف زمین، روی نیمکت یا یک صندلی بنشینید. سعی کنید تکیه‌گاهی داشته باشید و پشت خود را عمود نگه دارید. در ابتدای کار لازم نیست حالت‌های فانتزی یوگا را امتحان کنید، دراز نکشید چرا که امکان دارد به خواب بروید. فقط صاف و بی‌حرکت بنشینید.
  • یک زمان‌سنج تنظیم کنید.
  • همواره تمرین را با ۵ تا ۷ نفس عمیق طولانی و آهسته شروع کنید تا میزان فشار و تنش موجود را کاهش دهید.
  • سپس ذهن خود را روی یک شی متمرکز کنید، چیزی همانند شعله‌ی یک شمع، تنفس خود یا تکرار یک مانترا مانند «من هستم».
  • بدانید که قطعاً افکار مختلفی به ذهن خطور می‌کنند، حسی در بدن خود احساس خواهید کرد و یا صداهایی در محیط اطراف خود می‌شنوید. تمام این‌ها طبیعی است. هر بار که چنین اتفاقی رخ داد و هوشیار شدید، بار دیگر به جسمی که تمرکز کرده بودید، برگردید یا دوباره روی تنفس خود تمرکز کنید و یا تکرار مانترا را ادامه دهید، اما تمام آن‌ها را به‌صورت ذهنی و بدون کوچک‌ترین تحرک لب‌ها و زبان انجام دهید.

 

اگر یک روز خاص احساس کردید که انجام تمرینات مراقبه هیچ عایدی در آن روز نداشته، استوار بمانید. به خاطر مدت ‌زمانی که به مراقبه اختصاص داده‌اید به خود افتخار کرده و خود را تصدیق کنید. حتی اگر احساس می‌کنید که اثرات این تمرینات آن‌چنان واضح و آشکار نیست، قدردان تمرین خود باشید، به‌زودی از اینکه این تمرینات را آغاز کرده‌اید خرسند خواهید شد.

 

منبع:چطورپدیا